بررسی تأثیر پارامترهای طراحی محیط خانه بر الگوهای رفتاری کودکان 2 تا 5 سال

سرمد فرزامی راد¹ سلمان پناهی²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات سمنان
2) کارشناسی مهندسی تکنولوژی معماری دانشگاه سوره تهران

محل انتشار : کنفرانس بین المللی عمران، معماری و منظر شهری(iccacs.com)
چکیده :
در گذر تاریخ همواره سرچشمه ی تمامی نوآوری ها و راهکارهای بدیع، در رابطه با نیازهای انسانی نهفته بوده است. پیدایش و شکل گیری دانش روان شناسی محیط در سالیان اخیر به عنوان پاسخی در جهت دست یابی به کیفیت کالبدی مطلوب تر از گذشته و ارتقای سطح طراحی محیطی بر اساس توجه همه جانبه به ویژگی های بشر صورت پذیرفته است. روانشناسان محیط بر این باورند که محیط و کالبد فضاهای پیرامونی تأثیر بسزایی بر چگونگی رشد، ساختارهای روانی و الگوهای رفتاری انسان خواهد داشت. کودکان به عنوان رهبران فردای جامعه به دلیل شرایط ویژه و حساس خود، پذیرای بیش ترین و پایدارترین میزان بازخورد از جانب محیط خواهند بود؛ از این رو، هر گونه کاستی و ضعف در این زمینه در زمان خردسالی صدمات و هزینه های جبران ناپذیری را در آینده ی نه چندان دور به همراه خواهد داشت. در مقاله ی پیش رو تلاش گردیده است تا با به کارگیری روش های توصیفی-تحلیلی و همبستگی، همچنین استخراج اطلاعات از منابع نرم و سخت کتابخانه ای، مشاهدات مستقیم و غیرمستقیم و استفاده از پرسش نامه، ضمن تبیین و اشاره به مفهوم روانشناسی محیط، با بیان پیشنهاداتی راهبردی، برتری و تفاوت های بهره گیری از آن در زمینه ی سازماندهی فضایی و معماری محیط خانه های کودکان 2 تا 5 سال مورد بررسی قرار گیرد. دستاوردهای پژوهش نشانگر این است که، گستره ی تفاوت هایی که روانشناسی محیط می تواند به عنوان عرصه ی مشترک روانشناسی و معماری بر روند زندگی و الگوهای رفتار کودکان رقم زند به میزانی است که ضرورت پرداختن به نقش کلیدی آن را در جریان طراحی ساختارهای کالبدی محیط خانه غیر قابل انکار می گرداند.
کلمات کلیدی : روانشناسی محیط خانه طراحی کودکان الگوهای رفتاری