بررسی حس مكان از ديدگاه روانشناسی محيطی درمسكن روستايی

انور محمدی¹ کاظم ابام²

1) مدرس دانشگاه پیام نور بوکان
2) عضو هئیت علمی دانشگاه پیام نور بوکان

محل انتشار : کنفرانس بین المللی عمران، معماری و منظر شهری(iccacs.com)
چکیده :
مکانها معمولا کلیتهای محیطی هستند، از قبیل کشورها، مناطق، چشم اندازها، سکونتگاها و ساختمانها هستند. مکان به عنوان یك مجموعه دارای پتانسیل و کمك کننده به روندی است که درآن افراد حس مکان، تعلق و هویت را توسعه میدهند و آنها را حفظ مینمایند. از دیدگاه روانشناسی محیطی انسان ها به تجربه حسی، عاطفی و معنوی خاص نسبت به محیط زندگی نیاز دارند. این نیازها از طریق تعامل صمیمی و نوعی هم ذات پنداری با مکانی که در آن سکونت دارد قابل تحقق است. گسترش دانش روانشناسی محیط و ارتباط آن با طراحی کالبدی در چند ده اخیر توجه هر چه بیشتر به این علم را از طرف طراحان الزام میدارد. هدف از ارائه پژوهش حاضر بررسی حس مکان از دیدگاه روانشناسی محیطی در مسکن با نگاهی ویژه به سکونتگاهای روستای است. لذا پژوهش حاضر سعی دارد از طریق مطالعات کتابخانهای، مرور ادبیات به بررسی حس مکان بپردازد. مقاله حاضر، با مرو ر تحلیلی این ارتباط و با توسعه تعریفهای موجود حس مکان ، چارچوبی برای فهم این مشخصه پیشنهاد میدهد. طبق چارچوب این مقاله، انسان دارای ارتباط تنگاتنگی با محیط است و همان گونه که ظریفتهای محیط تغییر میکند نوع ارتباط نیز تغییر مییابد. تعلق به مکان ورای تجربیات احساسی و قابل درک است و شامل اعتقادات فرهنگی و فعالیتهایی است که انسان را به محیط پیوند میدهد. لذا باید قبل از هر تغییر در محیط تأثیرات آن در کوتاه و بلند مدت در نظر گرفته شود
کلمات کلیدی : روستا روانشناسی محیط محیط مسکن حس مکان