ارتقای کیفیت محیط های شهری با رویکرد برنامه ریزی محله با شاخص های کالبدی ـ فضایی (مطالعه موردی علوی خرم آباد)

رویا مرتضی پور¹ حمیدرضا صارمی²

1) کارشناس ارشد شهرسازی -
2) دکترای شهرسازی، دانشگاه آزاد واحد بروجرد -

محل انتشار : کنفرانس بین المللی عمران، معماری و منظر شهری(iccacs.com)
چکیده :
کیفیت زندگی در محیط های شهری یکی از مهمترین حوزه های مطالعاتی شهری در کشورهای مختلف است. این امر مهم به دلیل اهمیت روزافزون مطالعات کیفیت زندگی در غالب امور مهم شهری و سیاست های اعمال شده در هر شهر مورد پژوهش به صورت چندبعدی و پیچیده از سوی متفکران علوم شهری قرار گرفته است. برای ارتقای سطح کیفیت محیط های شهری با رویکرد برنامه ریزی محله از شاخص های جامع و کاملی باید استفاده نمود که نمونه موردنظر در این تحقیق استفاده از شاخص های کالبدی ـ فضایی می باشد کیفیت زندگی شهری معمولاً از طریق شاخص های ذهنی حاصل از پیمایش و ارزیابی ادراکات و رضایت شهروندان از زندگی شهری و یا با استفاده از هر دو نوع شاخص ها اندازه گیری می شود. در این مطالعه سعی شده که به تعیین سطح کیفیت زندگی با تدوین معیارهایی در عرصه های مختلف (اجتماعی، کالبدی، زیرساختی، زیباشناختی و غیره ...) که متاثر از شرایط خاص این محدوده است به اولویت بندی معیارهای و زیرمعیارها موردنظر و مشخص نمودن این محله در جایگاه خود در شهر خرم-آباد در سلسله مراتب شهری به لحاظ رویکرد زندگی با توجه به برنامه¬ریزی در محله، از روش تحلیل سلسله مراتبی (مقایسه دودویی معیارها) جهت اتخاذ تصمیم نهایی استفاده شده است. نتایج حاصله منجر به ارزیابی و بیانگر قرار داشتن محله علوی در جایگاه شهر خرم¬آباد با چه کیفیت زندگی شهری می باشد روش به کار رفته در این تحقیق با رویکرد توصیفی تحلیلی بوده و جمع آوری اطلاعات براساس مطالعات کتابخانه ای (اسنادی)، مشاهدات میدانی و تکمیل پرسشنامه با حجم نمونه آماری (کوکران) حدود 300 خانوار به شیوه تصادفی تدوین شده است.
کلمات کلیدی : کیفیت محیط برنامه ریزی شاخص کالبدی ـ فضایی مشکلات محله روش تحلیل عاملی