تاثیر فضای آموزشی و آموزش غیرمستقیم بر پایداری اجتماعی به منظور تحقق توسعه پایدار

مه لقا السادات آسایش¹ مائده تاتاری²

1) مدرس موسسه آموزش عالی دانش پژوهان، دانش آموخته کارشناسی ارشد معماری از دانشگاه خوراسگان
2) فارغ التحصیل کارشناسی معماری داخلی

محل انتشار : کنفرانس بین المللی عمران، معماری و منظر شهری(iccacs.com)
چکیده :
فضاهای آموزشی یک نهاد اجتماعی و نمایانگر فرهنگ خاص جوامع مختلف هستند. نقش اساسی آموزش در افزایش کیفیت زندگی در جوامع بشری غیر قابل انکار است؛ حال آنکه رشد جمعیت به ویژه در کشورهای در حال توسعه از یک سو و ضعیف بودن پایههای تعلیم و تربیت از سوی دیگر، باعث متزلزل شدن کیفیت زندگی افراد (سرمایه های اجتماعی) شده است. اهمیت آموزش و جایگاه آن در پاسخگویی به نیازهای انسانی در مطالعه موضوعات مرتبط با توسعه پایدار، به طور خاص مفاد و دستورالعملهای مرتبط با پایداری اجتماعی، بیشتر مشخص میشود. امروزه مدارس و آموزش نقش بهسزایی در شکلگیری ساختار روانی- شخصیتی افراد در محیط اجتماعی دارند؛ همچنین مولفهای موثر و سازنده در به جریان انداختن فرآیند پایداری اجتماعی و به تبع آن جامعهایی پایدار میباشند؛ بنابراین برای تحقق اهداف توسعه پایدار، بررسی تعلیم و تربیت و فضاهای آموزشی و ضرورت شناخت مبانی نو ظهور در امر آموزش اهمیت مییابد. نوشتار حاضر ابتدا به تعریف توسعه پایدار، اهداف و انواع آن میپردازد، در ادامه از طریق روش توصیفی تحلیلی به مطالعه ویژگیهای آموزش، انواع، اهداف آن پرداخته شده است و در نهایت آموزش غیرمستقیم را به عنوان ابزاری برای نیل پایداری اجتماعی و توسعه پایدار در قالب یک چرخه خود اصلاح کننده ارائه میدهد.
کلمات کلیدی : پایداری پایداری اجتماعی نیازهای انسان آموزش آموزش غیرمستقیم