بررسی عوامل مؤثر در طراحی و ایجاد فضای باز مجتمع های مسکونی بر روابط اجتماعی ساکنان

هاجر کریمیان گله¹ شهاب تقی پور² پرویز بیات³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد،ایران
2) استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، ایران،
3) استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، ایران،

محل انتشار : کنفرانس بین المللی عمران، معماری و منظر شهری(iccacs.com)
چکیده :
رشد و گسترش شهرها به دنبال انقلاب صنعتی و تحولات دنیای مدرن، موجب افزایش جمعیت شهرها و به دنبال آن کمبود فضا جهت اسکان این جمعیت در شهرها گردید. این مسأله باعث شد تا تحول اساسی در محل سکونت بشر رخ داده و از زندگی در خانه های بزرگ، منفک و باز به زندگی در مجتمع های مسکونی و انبوه آپارتمان های کوچک روی آورد که شرایط جدیدی برای رفتار اجتماعی افراد تعریف می کند. از آنجایی که انسان موجودی اجتماعی است این سبک زندگی آسیب های جدی به تعاملات اجتماعی وی وارد می کند که نتایج آن در سطح کلان جامعه بروز می کند. با توجه به این موضوع توجه به طراحی فضای باز در مجتمع های مسکونی متناسب با ساکنان آن امری ضروری می باشد. در این تحقیق ضمن تعریف عوامل تأثیرگذار در فضای باز مجتمع های مسکونی به بررسی نحوه استفاده از آن در طراحی این فضاها به روش توصیفی-تحلیلی پرداخته می¬شود. ابزار گردآوری اطلاعات این تحقیق مبتنی بر روش مطالعات کتابخانه ای می باشد. نتایج حاصل از این تحقیق ضرورت مطالعه عوامل مؤثر در طراحی فضای باز مجتمع های مسکونی در جهت بهبود روابط اجتماعی ساکنان آن را نشان می دهد.
کلمات کلیدی : مجتمع های مسکونی روابط اجتماعی حس مکان حس تعلق.