بهینه سازی ترکیب کشت محصولات زراعی شهرستان باسمنج تبریز بر اساس شاخص های پایداری

جواد حسین زاد¹ ائلناز تورچی²

1) دانشیار گروه اقتصاد کشاورزی دانشگاه تبریز، ایران -
2) دانشجوی کارشناسی ارشد رشته اقتصاد کشاورزی،دانشگاه تبریز -

محل انتشار : کنفرانس بین المللی توسعه با محوریت کشاورزی ، محیط زیست و گردشگری(icdat.ir)
چکیده :
تخصیص عوامل تولید بین فعالیت هاي مختلف زراعی به نحوي که همراه با در نظر گرفتن اهداف مناسب اقتصادي، اجتماعی و زیست محیطی کشاورزي باشد، به واقعیت هاي کشاورزي پایدار نزدیک تر است. در طی سال هاي اخیر استفاده بیش از حد و غیرمعقول از مواد شیمیایی در کشاورزي و استفاده بی رویه از آب و بکارگیري روش هاي نامناسب آبیاري وضعیت نگران کننده و ناپایداري را در فعالیت هاي کشاورزي کشور بوجود آورده است. بر این اساس در مطالعه حاضر سعی شده است تا الگوي بهینه کشت محصولات زراعی با تاکید بر برخی اهداف مهم کشاورزي پایدار براساس داده هاي مقطعی سال زراعی (93-1392) در منطقه باسمنج شهرستان تبریز تعیین شود .امروزه نکته مهم این است که چگونه می توان از پایداری به عنوان یک معیار عملیاتی در مدیریت نظام های کشاورزی استفاده کرد. در این مورد برنامه ریزی کسری می‌تواند به عنوان ابزاری مناسب برای مطالعه پایداری این نظام ها به کار گرفته شود. برای مقایسه میزان پایداری، نسبت درآمدناخالص به میزان آب مصرفی به عنوان یک تابع چند هدفه مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که الگوی کشت فعلی با الگوی کشت برنامه‌ریزی خطی و‌‌ کسری اختلاف دارد. همچنین با توجه به یافته‌های تحقیق شاخص‌های پایداری در برنامه‌ریزی کسری نسبت به برنامه‌ریزی خطی بهبود یافته است.
کلمات کلیدی : الگوی بهینه کشت برنامه‌ریزی خطی برنامه‌ریزی کسری شاخص‌های پایداری کشاورزی پایدار