مقایسه ی گیاهان دیپلوئید و تتراپلوئید با تاکید بر پایه های مرکبات

مهدی غفاری¹ ایرج توسلیان²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد باغبانی گرایش میوه کاری، دانشگاه شهید باهنر کرمان
2) استادیار گروه باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید باهنر کرمان

محل انتشار : کنفرانس بین المللی توسعه با محوریت کشاورزی ، محیط زیست و گردشگری(icdat.ir)
چکیده :
امروزه روش دو برابر کردن کروموزومها، بطور وسیعی در برنامه های اصلاحی گیاهان استفاده می شود. القای پلی پلوییدی در گیاهان وسیله ای درجهت افزایش سازش پذیری محسوب شده و باعث ایجاد تغییرات آناتومیکی و ساختمانی آنها می گردد. در پلی پلوییدی اندامهای مختلف گیاه از قبیل کاسبرگها، گلبرگها، پرچم ها و بذور افزایش رشد نشان می دهند. گیاهان تتراپلویید نسبت به انواع دیپلویید خود بطور معمول رشد رویشی بیشتر، ساقه های درشت تر، برگهای کلفت تر وگلهای بزرگتر با گلبرگهای ضخیم تر دارند. در اغلب گونه های گیاهی،گیاهان دارویی و معطر ، پلی پلوییدی سبب افزایش اندازه سلولها و در نتیجه بزرگتر شدن اندامهای رویشی وزایشی آنها می شود. درختان مرکبات معمولا از طریق پیوند زدن بر روی پایه های مناسب تکثیر می شوند. گیاهان پلی پلویید مرکبات اگر بعنوان پایه در درختان میوه استفاده شوند بدلیل رشد قویتر و مقاومت زیادتر سبب عملکرد بیشتر می شوند.
کلمات کلیدی : پلی پلوئیدی کلشی سین مرکبات صفات رویشی و بیوشیمیایی