جایگاه تاریخی مجسمه‌ در ایران باستان تا پایان دوره صفوی

لیلاسادات میرزمانی¹

1) کارشناس ارشد صنایع دستی گرایش پژوهش هنر. دانشگاه سوره تهران. ایران

محل انتشار : کنفرانس بین المللی علوم و مهندسی(icesconf.com)
چکیده :
هنر مجسمه سازی همچون سایر هنرها در دوره های تاریخی ایران دستخوش تغییرات فراوانی بوده است. مجسمه سازی به صورت پیکره های گِلی در ابعاد کوچک و نیز به شکل نقوش محکوک و نیمه برجسته بر روی اشیاء که گاهی به صورت حجم کاملاً برآمده از سطح هم دیده می شود، سابقه ای دیرینه و مستمر در هنر ایران دارد. حجم مستقل نیز به صورت غیرمستمر در دوره های تاریخی ایران پدید آمده است. مجسمه سازی، در دوران اسلامی بنابر محدودیت ها کمتر مورد توجه قرار گرفت، از این رو مطالعه پیرامون هنر مجسمه سازی و جایگاه آن در دوره های تاریخی ایران، از اهمیت خاصی برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف بررسی جایگاه هنر مجسمه سازی در ایران باستان تا پایان دوره صفوی و در پی پاسخ به این پرسش که هنر مجسمه سازی در طی دوره های قبل و بعد از اسلام در ایران چه ویژگی¬هایی داشته، انجام شده است. بر این اساس با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای و میدانی و استفاده از روش تاریخی- توصیفی به مطالعه نمونه های شاخص مجسمه ها از هر دوره تاریخی ایران پرداخته و ویژگی های آن ها بازشناسی شده است. شناخت و الگوبرداری صحیح و متناسب با داشته های فرهنگی، هنری و تاریخی خودمان می تواند در جهت ارتقاء هرچه بیشتر هنر مجسمه سازی در دوران حاضر مؤثر واقع شود.
کلمات کلیدی : مجسمه سازی ایران دوران باستان دوران اسلامی