اصلاح سطحی منسوج بی بافت پلی پروپیلن با استفاده از پلاسما جهت رهایش کنترل شده دارو

علیرضا زارع¹ لیلا میوه ای² مجتبی اکبری دوگلسر³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی نساجی و علوم الیاف،دانشگاه گیلان
2) هیئت علمی دانشکده مهندسی نساجی،دانشگاه گیلان
3) هیئت علمی دانشکده مهندسی نساجی،دانشگاه گیلان

محل انتشار : کنفرانس بین المللی علوم و مهندسی(icesconf.com)
چکیده :
فناوری پلاسما برای اصلاح ساختار شیمیایی و توپوگرافی سطحی منسوجات بسیار مناسب است . در سال های اخیر کارهای زیادی در زمینه پوشاک نظامی با استفاده از فناوری پلاسما از جمله لباس های محافظ ، یونیفرم های مقاوم به عوامل شیمیایی لباس های ضد گلوله و هشدار دهنده انجام شده است.اهمیت پوشاک هوشمند در صنعت پوشاک نظامی بر کسی پوشیده نیست.اهداف این پروژه عامل دار کردن پارچه بی بافت پلی پروپیلن با استفاده از تکنولوژی پلاسما است به گونه ای که قابلیت اتصال به مولکول حامل دارو فراهم گردد. پارچه های دارو رسان در واقع نقطه عطف کاربرد نانو در منسوجات نظامی و منسوجات پزشکی می باشد. پس از ایجاد گروه های فعال در سطح پلی پروپیلن خواص سطحی منسوج با استفاده از روش های طیف سنجی ATR، FTIR و AFM مورد بررسی قرار می گیرد.همچنین خواص آبدوستی آبگریزی منسوج به دلیل بررسی بازده گروه های ایجاد شده انجام خواهد گرفت.سپس مولکول های حامل دارو به سطح پلی پروپیلن اتصال پیدا می کند و داروی مورد نظر به درون مولکول حامل بارگذاری می گردد.در انتها خصوصیات منسوج با کاربرد رهایش دارو توسط روش هایی مانند طیف سنجی FTIR و SEM بررسی خواهد شد.در واقع ماحصل این طرح منسوجی با قابلیت رهایش کنترل شده دارو می باشد که می تواند عامل ضد عفونی کننده یا دارو را به طور پیوسته در محل زخم آزاد کند و سبب بهبود سریع تر زخم شود و در پوشاک نظامی جان فرد را نجات دهد. در این مطالعه ابتدا کالای پلی پروپیلن بی بافت تحت عملیات پلاسمای فشار اتمسفری در سه محیط گاز نیتروژن، آرگون و اکسیژن قرار گرفت. همچنین به منظور بهینه سازی فرآیند پلاسما اثر عواملی نظیر فشار پلاسما (2،1 و4 Torr ) و زمان عمل با پلاسما (30، 60، 90، 120و 150 Sec ) از طریق اندازه گیری زمان جذب قطره آب، زاویه تماس، درصد افت وزن و میزان کاهش استحکام بررسی شد. مشاهده شد که افزایش زمان و فشار پلاسما سبب کاهش زمان جذب قطره آب و زاویه تماس و در نتیجه افزایش آبدوستی کالا می گردد اما در عین حال کاهش وزن و افت استحکام را نیز در پی دارد. با توجه به همه این عوامل بهینه ترین شرایط استفاده از گاز آرگون در فشار torr 2 و زمان sec90 به دست آمد. سپس نمونه های عمل شده در شرایط بهینه پلاسما با محلول آبی مونومر گلایسیدیل متاکریلات گرفت داده شد. اثر غلظت مونومر(10%,20%,30%,40%) بر نرخ واکنش گرفت مورد ارزیابی قرار گرفت و غلظت 30 % مونومربه عنوان غلظت بهینه انتخاب شد. گروههای عاملی و خصوصیات سطحی کالای عمل شده با پلاسما و همچنین کالای گرافت شده با استفاده از روشهای ATR-FTIRو SEM مورد بررسی قرارگرفتند. نتایج ATR-FTIR نشان داد که گروههای عاملی حاوی اکسیژن نظیر O-C=O,C=O,C-O در کالای پلاسما شده به وجود آمده اند. همچنین با استفاده از تصاویر SEM، ایجاد مکان های فعال و گروه های عاملی ناشی از گاز پلاسما و نیز گرافت و اتصال پیوسته پلیمر به سطح لیف مشخص شده است.
کلمات کلیدی : پلی پروپیلن پلاسما گلیسیدیل متاکریلات آبدوستی گرافت