بررسی توسعه معماری پایدار(سبز- اکوتک)، و لزوم استفاده ازانرژی های پاک در ساختمان

رضا شهري¹ حیدر زمانی² منوچهر حاملی³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد بین المللی
2) کارشناس ارشد مهندسی معماری، مدرس دانشگاه خوی،ارومیه، ایران.
3) دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد بین المللی جلفا،ایران.

محل انتشار : کنفرانس بین المللی عمران ، معماری و زیرساخت های شهری(icica.ir)
چکیده :
با توجه به آن که پایداری اکولوژیک یکی از مهمترین وجوه مدل توسعه پایدار است، در این مقاله، مفهوم آن در حیطه معماری که در مقیاس میانی معماری و شهری رخ می نماید بررسی می شود و در راستای دستیابی به اهداف مورد نظر، راهبردهایی در دو مقیاس بزرگ(شهری) و مقیاس کوچک (سایت)، جهت گنجاندن بعد پایداری در معماری سبز و اکوتک، بر اساس مطالعات تحلیلی – توصیفی مورد بررسی قرار خواهد گرفت. امروزه بحث های مربوط به انرژی همراه با مقوله توسعه پایدار مطرح می گردد. توسعه پایدار یعنی شکلی از توسعه که با تامین آسایش و نیازهای روزمره، سلامت انسان و محیط زیست را برای نسل کنونی و آینده مهیا سازد. در این توسعه به مسائل اصلی محیط زیست توجه می شود که از آن جمله می توان به کنترل شرایط محیطی با سیستم های طبیعی، استفاده از انرژیهای پاک و قابل جایگزین (باد و خورشید و آب)، بازیافت انرژی از خروجی های ساختمان (دودکش ها، هوای گرم خروجی، انرژی ذخیره شده در مصالح سنگین در ساختمان)، استفاده از نور و تهویه طبیعی در حد امکان، استفاده از مصالح غیر مضر برای طبیعت اشاره کرد.
کلمات کلیدی : معماری پایداریا سبز مصالح نوین انرژی های پاک بام سبز