نقش طبیعت در طراحی بهینه سازه ها با رویکرد معماری پایدار

مهناز رضایی¹ سیدمحمدرضا نصیر سلامی²

1) کارشناسی ارشد معماری گرایش معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال،
2) استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد واحد تهران

محل انتشار : کنفرانس بین المللی عمران ، معماری و زیرساخت های شهری(icica.ir)
چکیده :
نگاه به طبيعت و اصول سازه‌اي آن همواره منبع الهام بسياري از معماران براي خلق آثار بديع سازه‌اي بشمار مي‌رفته است. در اين مقاله به معرفي برخي از اين اصول مي‌پردازيم که در نوع نگاه به طراحي سازه در معماري مي‌تواند بسيار مفيد واقع شود. در واقع ضرورت این پژوهش برای معماران؛ بازگشت به ایده های گذشته با دیدگاه های مدرن با رعایت این اصول ( 1- اصل انتقال نیروها بر اساس طبیت آن ها 2- اصل استفاده از مصالح نوین 3- رعایت اصل ایستایی سازه و ایمنی های آن 4- اصل اقتصاد طرح)، طراحی اصیل بر گرفته از طبیعت را ارائه دهند. برای رسیدن به این هدف از روش تحلیلی- توصیفی کتابخانه ای بهره گرفته شده است. طبيعت سازه هاي خود را بگونه اي طراحي کرده که بتواند با صرف حداقل مصالح سازه اي به حداکثراستحکام برسد.چرا که در اکثر سازه هاي طبيعي معمولاً ساختاري لايه اي دارد که اين امکان را به سازه مي دهد که در برابر بارهاي وارد تغيير يا کل هاي محوري داده و در آن تنها تنش هاي کششي و فشاري بوجود آيد. توجه به اين اصل در طراحي سازه مي تواند بسيار مفيد باشدو باعث سبکی سازه خواهد شد،که اين نوع سازه ها روز به روز به سازه هاي طبيعت شبيه تر مي شوند. این پژوهش با بررسی مزایای بهره گیری از طبیعت در خلق کالبد های معماری و شهرسازی، در نهایت معیارهایی را برای سازماندهی معماری پایدار عرضه می کند.
کلمات کلیدی : "اصول طبیعت" "بهینه سازی" "سازه های جدید" "معماری پایدار"