بررسی مدل‌های شکست بتن آسفالتی

حامد خانی سانیج¹ حامد محمدی برنجستانکی²

1) استادیار، گروه علمی عمران، دانشگاه پیام ‌نور، صندوق پستی 3697- 19395 تهران، ایران
2) دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی اهر، تبریز

محل انتشار : کنفرانس بین المللی عمران ، معماری و زیرساخت های شهری(icica.ir)
چکیده :
ازآنجاکه دو تئوري مکانيک شکست الاستيک خطي و تئوري ناحيه شکست چسبنده (CZM) پايه و اساس بيشتر مدل‌‌‌هاي ارزيابي رفتار ترک‌خوردگي مخلوط‌‌‌هاي آسفالتي مي‌باشند، در اين پژوهش ضمن بررسي اصول کلي اين دو روش، با ارئه چند نمونه از مدل‌سازي قطعات آزمايشگاهي و رويه‌هاي آسفالتي به بررسي مزايا و معايب هر يک از روش‌ها پرداخته مي‌شود. نتايج بدست آمده از اين تحقيقات نشان مي‌‌‌‌دهد که در دماي پايين بدليل کوچک بودن ناحيه شکست در اطراف نوک ترک استفاده از تئوري مکانيک شکست الاستيک خطي در بررسي رفتار شکست مناسب است. اين در شرايطي است که استفاده از تئوري ناحيه شکست چسبنده بدليل لحاظ کردن خصوصيات ويسکوالاستيک مصالح آسفالتي از دقّت بيشتري در توصيف اين رفتار برخوردار است. بعلاوه در روش مکانيک شکست الاستيک خطي خصوصيات شکست مصالح با استفاده از ضريب شدت تنش تعيين مي شود.در حالیکه انرژي شکست نقش تعيين کننده‌اي در تعيين خصوصيات شکست مصالح با استفاده از روش CZM دارد. یکی از مزایا مهم روش CZM این است که با استفاده از آن مي‌توان رفتار شکست رويه‌‌‌هاي آسفالتي در شرايط دمايي مختلف بخوبي تعيين کرد.‌
کلمات کلیدی : مدل‌های شکست مکانیک شکست الاستیک خطی ناحیه شکست چسبنده ضریب شدت تنش انرژی شکست