الگوهای مداخله در بافت تاریخی به جهت ایجاد فضاهای باز شهر

سجاد شیری¹ مسعود یوسفی تذکر²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد واحد اردبیل
2) دکترای معماری، استادیار دانشگاه آزاد واحد اردبیل

محل انتشار : کنفرانس بین المللی عمران ، معماری و زیرساخت های شهری(icica.ir)
چکیده :
بافت های تایخی در هر شهر حکایتگر، اصالت شهر، شهروندان و شناسنامه ای برای آنان محسوب می شود. میراثی از نیاکان می باشد که درخلال تجربه صدها ساله بدست آمده و بهترین نوع تبعیت از ویژگی های اقلیمی و فرهنگی را نشان می دهد. بر این اساس بافت های تاریخی، به ویژه فضاهای باز شهری و میدان به عنوان عرصه ای برای غلبه سکون بر حرکت در شهر، توان تمرکز بخشی به بافت، نمودار نمودن کلیت بافت و تحکیم ارتباط بین عناصر آن، تقویت صفت خوانایی، و معنادار کردن حضور جمعی نقش غیر قابل انکاری داشته و شناخت، باز زنده سازی و تقویت مناسبات اجتماعی در آن به شکل گیری تصویر درست از شهر در ذهن عموم کمک می کند. نتایج تحقیق حاکی از آن است که در این زمینه ها رویکرد حفظ و احیاء هم زمان متناسب با ارزش های جامعه و ایجاد فضاهای شهری باز همگون با بافت، رویکرد مناسب بوده و شناخت منظر حاکم بر بافت و توجه به ویژگی هایی همچون پیوستگی فضایی، محصوریت، دانه بندی، تحلیل فرمال بافت و ... در ایجاد فضاهای متناسب برای توجیه عملکرد خواسته شده مناسب می باشد. لذا با هدف ساماندهی و بازآفرینی بافت های تاریخی به جهت تقویت و افزایش کیفیت سطح زندگی اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در شهر، بر پایه مطالعات تحلیلی و توصیفی به شناخت و ایجاد فضاهای متناسب در بافت اقدام می گردد.
کلمات کلیدی : بافت تاریخی الگو‌های مداخله فضاهای باز شهری میدان