بررسی سایکودرام به عنوان یک ابزار مشاهده ای و روانشناختی

فاطمه یعقوبیان¹

1) نویسنده

محل انتشار : دومین کنگره بین المللی مدیریت، اقتصاد، علوم انسانی و توسعه کسب و کار(icmba.ir)
چکیده :
چکیده: سایکودرام یکی ازتکنیک های خاص نمایشی است که برای اهداف درمانی استفاده می شود. منشأ آن ژاکوب لوی مورنو است که در سال 1945 آن را به صورت علمی معرفی کرد و توانست حقیقت واصل آن راکشف و همچنین از طریق روانشناسی نمایشی بازنمایی کند . مورنو حدس زد که فرآیندهایی وجود دارد که به شخص اجازه می‌دهد برای دیگری عامل درمانی باشد و بر پتانسیل‌های گروهی تأکید کرد که درون آن روان‌درام تاثیر خاص خود را داردRoyce)”. ،2004). ملاقات بین افراد با روابط خوب یا بهتر بگوییم روابط متقابل که همراه با درک مشخص می‌شود. ودر آن حضور افراد مورد آزمایش می تواند تاثیر گذارباشد که به طور کامل و آزادانه خود را بیان میکنند. سایکودرام، تحلیل فرآیندی است که از تجزیه و موشکافی سوژه درگروه، برای کمک به او در گذار با تکرار روان رنجور که به خلق بازنمایی همه اتفاقات موجب شده به اصل رنجش درفرد پیش آمده در سراسر بازی نمادین منجر میشود.در واقع سایکودرام مانند یک ابزار درمانی کاربردی در متفاوت‌ترین زمینه‌ها مانند درمان بیماران روان‌پریش، درتشخیص مضاعف وتشریح بیماری‌های عصبی میتواند کمک کننده باشد. علاوه بر این، ما از روان درام آموزشی مانند روش آموزشی در داخل مؤسسات و آموزشگاه ها صحبت می کنیم که تأکید باید کرد، زبان نمایشی می تواند به یک ابزار آموزشی یا بهتر بگوییم یک زبان خاص درآموزش تئاتر تبدیل شود که برای نیازهای کودک و نوجوان نه بر اساس انتظارات بزرگسالان بلکه براساس نیاز خود کودک ایجاد شود.البته باید به آن توجه بیشتری شودتا فرد روش های خلاق، بیانی ارتباطی خود را توسعه دهد.
کلمات کلیدی : سایکودرام درام درمانی روانشناختی نمایشی خود انگیختگی