الزامات به كارگيري نظام آموزشي تركيبي از ديدگاه اعضاي هيات علمي (مورد مطالعه: دانشگاه پیام نور)

مهدی محمودی¹ فایزه مقدسی² فاطمه رضازاده³

1) استادیار پیام نور استان سمنان
2) دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی مرکز سمنان
3) دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره و راهنمایی دانشگاه الزهرا

محل انتشار : کنفرانس بین المللی نخبگان مدیریت (icme.ir)
چکیده :
زمینه: نظام آموزش ترکیبی به عنوان یک روش نوین، فرصتی برای بهبود فرایند یادگیری و تدریس در راستای اصلاح نقطعه ضعف های آموزش الکترونیکی و چهره به چهره است. این پژوهش با هدف تحلیل الزامات بکارگیری نظام آموزش ترکیبی در آموزش عالی انجام گرفته است. روش:جامعه آماری پژوهش شامل 85 عضو علمی دانشگاه پیام نور استان سمنان بود که از این تعداد، 70 نفر از طریق فرمول کرجسی و مورگان وبه روش نمونه گیری طبقه ای مورد نظر خواهی قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته ای بود که در تهیه آن از ابزار پژوهش های مشابه نیز استفاده شده است. روایی پرسشنامه با استفاده از روش دلفی و نظرخواهی چند مرحله ای از 15 نفر از اساتید مرتبط با آموزش الکترونیکی تامین شد و میزان پایایی پرسشنامه با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ برابر 95/0 بدست آمد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که از دیدگاه اعضای هیات علمی پنج گروه الزامات زیرساختی، سیاسی، حرفه ای، سازمانی و آموزشی برای به کارگیری نظام آموزش ترکیبی قابل شناسایی است که در این میان، الزامات زیرساختی از جمله؛ «اختصاص بودجه کافی برای اجرای آموزش ترکیبی»، «دسترسیبه رایانه و اینترنت با سرعت کافی در دانشگاه» و «برخورداری از شبکه اینترنتی با پهنای باند کافی» مهمترین الزاماتی هستند که باعث سهولت بکارگیری نظام آموزش ترکیبی در دانشگاه می شوند. نتیجه گیری: یافته های پژوهش دلالت بر این دارد که شرط اجرای موفق نظام آموزش ترکیبی توسط موسسات و مراکز آموزش عالی اینست که در تدوین سیاستهای نظام آموزش عالی توجه کافی به تامین بودجه و تجهیز موسسات به تسهیلات و امکانات سخت افزاری و نرم افزاری آموزش الکترونیکی انجام پذیرد.
کلمات کلیدی : آموزش تركيبي الزامات اعضاي هیئت علمي پیام نور استان سمنان