بررسی مناسبات بین آمریکا و اتحادیه اروپا و تاثیر آن بر فرآیند همگرایی اتحادیه اروپا

مهدی مهربخش بهمبری¹

1) فارغ التحصیل کارشناسی ارشد علوم سیاسی

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی مدیریت ، اقتصاد و علوم انسانی(icmeh.org)
چکیده :
حقیقت، اتحادیه اروپا نه سازمانی بین الدولی و نه نهادی فراملی است، بلکه این اتحادیه با هدف رسیدن به اروپای متحد، ترکیبی از نهادهای بین الدولی و فراملی را در خود جای داده است.چگونگی تبیین روند همگرایی در اتحادیه اروپا یکی از مهم ترین مباحثی است که تاکنون در خصوص این اتحادیه مطرح بوده. اتحادیه اروپا عمده ترین زمینه ای بوده که نظریه همگرایی پس از مطرح شدن در نیمه دوم قرن بیستم توانست در آن تبلور پیدا کند. اآنچه بر اهمیت این موضوع افزوده این است که اتحادیة اروپا از لحاظ ماهیتی به گونه ای است که شباهت بسیار کمی با دیگر واحدها و مجموعه های سیاسی منطقه ای دارد. پیش از این مأموریت و وظایف اتحادیه اروپا در مقیاس منطقه ای با دیگر سازمان های بین المللی از جمله سازمان ملل متحد مقایسه می¬شد، اما برخلاف سازمان ملل، اتحادیه اروپا دارای نهادها و ارگان هایی است که تصمیماتشان بر قوانین داخلی کشورهای عضو ارجحیت داشته و در بسیاری از موارد حاکمیت اعضا را محدود می سازد. اتحادیه اروپا دارای نهادهای مشترک تصمیم گیری و اجرایی (شورای وزیران، کمیسیون و پارلمان)، چهارچوب های قانونی (معاهده لیسبون 3 و معاهدات پیش از آن)، شهروندی مشترک و نیز بانک مرکزی و پول واحد است. اما این اتحادیه مانند آمریکا و کانادا نظامی فدرال نیست و هنوز در بسیاری از حوزه های سیاستگذاری به ویژه در زمینه سیاست خارجی و امنیتی، اعضای آن همچنان بر منافع ملی خود ارجحیت می نهند. از این رو، هرچند اتحادیه اروپا واجد برخی از جنبه های نظام های سیاسی موجود است، اما با هیچ یک از آنها قابل مقایسه نیست.
کلمات کلیدی : همگرایی اتحادیه اروپا سازمانهای بین المللی معاهدات بین المللی