نقش رژیم غذایی مکمّل و دارو در درمان اختلال کمبود توجّه و بیش‌فعّالی

نفیسه حشمتی مولائی¹

1) دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی عمومی دانشکده غیر دولتی غیر انتفاعی رفاه -

محل انتشار : کنفرانس بین المللی مدیریت و علوم انسانی(icmhconf.com)
چکیده :
هدف اين مقاله فراهم ساختن مرور و نظري جامع در ارتباط با ADHD و بررسی اثر دارو و رژیم غذایی مکمّل برای درمان است. درمان دارویی و نوروفیدبک، برابر هم اثرگذارند و روش درمان ترکيبي نوروفيدبک به همراه ريتالين موثرتر از هر روش به تنهايي است. تجویز ملاتونین در کنار ریتالین با اصلاح اختلال چرخه خواب-بیداری میتواند عوارض کم خوابی ریتالین را کاهش دهد. ریتالین بر روی کم توجهی موثرتر از ممانتین است ولی اثرشان روی بیش فعالی مشابه است. عوارض دارویی دالکستین در مقایسه با ریتالین بیشتر قابل تحمل مي باشد ولی میانگین نمره ADHD Rating Scale ، پس از درمان، مشابه بود. به كارگيري بوپروپيون در درمان و كنترل علايم ADHD مورد شك و ترديد است. هر دو داروی ریسپریدون و آریپیپرازول در درمان ADHD در سنین 3 تا 6 سال مؤثر بوده و بخوبی تحمل شدند و تفاوتی بین دو دارو از نظر میزان کارایی وجود نداشت. رژیم غذایی بسیار اثرگذار است به خصوص زمانی که درمان دارويي شکست خورده و بيمار يا والدينش اين نوع درمان را ترجيح بدهند. در رژیم سلامت، باید هرچه باعث برانگيخته شدن ADHD ميشود، با هر چه اثر منفی بر اين اختلال ندارد جايگزين ‌شود. چون ر‌ژيمهاي سلامت، بیشتر زمانبر و هزينهبر هستند، نیازمند آگاهی دادن به والدین می‌باشیم. رژيم مناسب،رژیمی است با محدودیّت مواد قندي و شکر ، فاقد هر گونه نگهدارنده و افزودني شيميايي و مواد آلرژيزا ،دربرگیرنده‌ی مکملهاي اسيدهاي چرب، سرشار از فيبر، فولات و اسيدهاي چرب امگا ـ 3. رژيم غذايي با الگوي غربي يعني پر از چربي و شکر و قند تصفيه شده، يک ‌رژيم محرک و نامناسب است. الگوي غذايي شيرين و غذاهاي آماده با افزايش شيوع ADHD در کودکان ايراني رابطه دارد امّا باید تاثیر رژیم غذایی در جوامع گوناگون سنجیده شود و احتمال آن می‌رود که نتایج مفیدی بدست آید.
کلمات کلیدی : بیش فعّالی کم توجّهی غذا دارو