ارزیابی اثر ضد دیابتی کنسانتره جلبک آبی اسپیرولینای پرورش یافته ایرانی در موش های صحرایی نر ديابتي شده با تزریق استرپتوزوتوسين

بابک فزونی مقدم¹ حمیده قدرتی آزادی² مهدیه زعیمی³ المیرا دشتیانی⁴ امین رشید نژاد⁵

1) دانشجوی دکتری حرفه ای دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد
2) استادیار گروه علوم پایه دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد
3) استادیار گروه پاتوبیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد
4) دانشجوی دکتری حرفه ای دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد
5) دانشجوی دکتری حرفه ای دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد

محل انتشار : کنفرانس بین المللی مهندسی و علوم کاربردی(iceasconf.com)
چکیده :
دیابت ملیتوس یک گروه از بیماری های متابولیک است که در این بیماری سطوح بالای قند خون در یک دوره زمانی طولانی وجود دارد. اسپیرولینا پلاتنسیس ( SP ) گیاهی آبزی، میکروسکوپی و سبز-آبی رنگ است که به عنوان غنی ترین و کامل ترین منبع مواد مغذی طبیعی شناخته می شود . لذا این مطالعه با هدف بررسی خصوصیات ضد دیابتی گیاه فوق انجام شده است. این مطالعه تجربی طی 50 روز بر روی 30 سر رت نر نژاد ویستار به وزن 50± 250گرم انجام گردید که به 5 گروه تقسیم شدند: 1- کنترل منفی ،2- کنترل مثبت ، 3- موش های دیابتی با دریافت روزانه عصاره SP به میزان 15 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن ، 4- موش های دیابتی با دریافت روزانه داروی متفورمین به میزان 14 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن 5- موش های سالم که عصاره SP را مشابه گروه 3 دریافت کردند. جهت دیابتی کردن موش ها ، در روز صفر استرپتوزتوسین به میزان 55 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی تزریق شد و اثرات آن بر روی میزان گلوکز خون و هموگلوبین گلیکوزیله در اثر مصرف SP در آزمایشگاه بررسی گردید. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که وزن در گروه 3 تغییرات کمتری را نسبت به گروه 4 نشان داد و در گروه 5 افزایش تدریجی وزن را مشاهده نمودیم. سطح گلوکز خون در گروه 4 پس از 30 روز شروع به کاهش کرد، کاهش نسبی گلوکز در گروه 3 بین روز های 3 تا 50 نیز مشهود بود. سطوح هموگلوبین گلیکوزیله نیز در پی مصرف متفورمین و اسپیرولینا کاهش یافت.
کلمات کلیدی : استرپتوزوتوسین دیابت اسپیرولینا پلاتنسیس گلوکز خون هموگلوبین گلیکوزیله