مقایسه تطبیقی معماری پایدار در معماری بومی روستا با در نظر گرفتن اقلیم روستا مطالعه موردی: روستای کنگ

محمدعبدی پورخادر¹ علی منظم اسماعیل پور²

1) دانشجو کارشناسی ارشد مهندسی معماری ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشمر، ایران
2) استادیار گروه جغرافیا دانشگاه پیام نور واحدکاشمر، ایران

محل انتشار : کنفرانس بین المللی مهندسی و علوم کاربردی(iceasconf.com)
چکیده :
بحران انرژی در دهه ی هفتاد میلادی و در ادامه ی آن، مشکلات زیست محیطی بر بسیاری از فعالیت های انسانی، سایه افکند و باعث شد حوزه ی طراحی معماری به عنوان یکی از عوامل مؤثر در مصرف بالای انرژی با چالشی سخت مواجه گردد. از این رو، مسئله ی حفظ محیط زیست، نیاز نسل های آینده و بهره گیری از انرژیهای رایگان، مفهوم جدیدی را با عنوان «پایداری» در همه ی علوم، وارد نمود. بر اساس مطالعات صورت گرفته، اصول معماری پایدار در بسیاری از بناهای بومی و سنتی کشورمان، به طور نسبی رعایت شده است؛ از این میان معماری بناهای روستایی به عنوان نمونه ی بارزی از بومی مداری، معیارهای همراهی با پایداری از قبیل حفظ محیط زیست و استفاده از عوامل مفید اقلیمی در درون بنا را با نگاه به عناصر شکل دهنده ی معماری بومی از قبیل فرهنگ، اقتصاد، اجتماع و طبیعت به درستی، رعایت نموده است. در این پژوهش با بررسی میدانی بناهای بومی روستای کنگ از روستاهاي شهرستان طرقبه مشاهده شد که بافت و ساختمان های این روستا بر اساس اقلیم، شکل گرفته است. استفاده از ایوان کوچک در نما برای بهره مندی از نسیم در تابستان، ساخت دیوارهای قطور، بازشوهای کوچک، فرم و نحوه ی استقرار بنا، جهت گیری معابر و استفاده از مصالح محلی، در جهت اصولی شکل گرفته اند که می توان آنها را نمونه هایی از اصول معماری پایدار در معماری بومی روستایی قلمداد کرد.
کلمات کلیدی : توسعه پایدار معماری پایدار معماری بومی روستای کنگ.