عملکرد کودکان مبتلاء به سرطان در حافظه روزمره، پیش و پس از شیمی درمانی

ندا گل افشان¹ علیرضا مرادی² جواد حاتمی³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی شناختی پژوهشکده علوم شناختی و روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد
2) دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه تربیت معلم تهران (خوارزمی) و سرپرست پژوهشکده علوم
3) استادیارگروه روانشناسی پژوهشکده علوم شناختی تهران و دانشگاه تربیت معلم

محل انتشار : کنفرانس بین المللی پژوهش های در علوم رفتاری و اجتماعی(icrbs.com)
چکیده :
طي قرن بيستم، سرطان با طيف وسيعی از اختلالات هيجانی و شناختی به ميزان بسيار زيادي شيوع پيدا کرده است. از این رو در پژوهش حاضر به "بررسی عملکرد حافظه روزمره کودکان مبتلاء به سرطان، پیش، حین و پس از شیمی درمانی"پرداخته شده است. در یک بررسی علی-مقایسه ای، شامل 23کودک سالم و بدون بیماری، 12کودک پیش از درمان، 23کودک در حال درمان و 14کودک پس از درمان، از سن 8تا17ساله و از هر دو جنس دختر و پسر، به صورت نمونه در دسترس، از بیمارستان محک و مدارس شهر تهران انتخاب شده و از آزمون حافظه رفتاری ریورمید برای سنجش آنها استفاده شد. نتایج نشان دادکه عملکردکودکان ونوجوانان سرطانی درحافظه روزمره، یادگیری جدید، فضایی، جهت یابی، کلامی و مربوط به آینده، درچهار گروه نمونه، تفاوت معناداری نداشت. فقط میانگین حافظه دیداری و زیرشاخه های آن(بازشناسی تصویر و بازشناسی چهره)، در گروه سرطانی حین درمان وپس از درمان، به صورت معناداری از گروه سالم و قبل ازدرمان کمتر بوده و تفاوت آنهامعنادار بود. با توجه به یافته های این پژوهش، احتمالا شیمی درمانی می تواند باعث کاهش عملکرد حافظه دیداری بیماران سرطانی، در حین درمان و پس از آن شود. این مسئله از یک سو، به دلیل تاثیر داروهای شیمی درمانی برهیپوکامپ وقشرمغز وایجاداختلال در حافظه بوده، ازسوی دیگر حافظه به شدت تحت تاثیر استرسها و مسائل روحی-روانی حاصل ازاین بیماری و درمانهای سنگین آن و عدم دریافت حمایتهای لازم شناختی، قرار می گیرد. همه اینها برکیفیت زندگی بیمارسرطانی تاثیرگذاشته ومی توانندآینده اورابا مشکلات زیادی همراه نمایند.
کلمات کلیدی : کلید واژه ها: حافظه روزمره شیمی درمانی کودکان و نوجوانان سرطانی اختلال استرس پس از سانحه