مروری بر برنامه ریزی كاربري اراضي از ديدگاه توسعه پايدار

مصطفی حکیم نیا¹ سحر جامع²

1) دانشجوی دکترای معماری، دانشگاه معماری یون مینکو (Ion Mincu) بخارست، رومانی
2) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامي واحد شيراز، فارس

محل انتشار : همایش بین المللی انسجام مدیریت و اقتصاد(meuconf.ir)
چکیده :
برنامه ريزي كاربري زمين، به چگونگي استفاده، توزيع و حفاظت اراضي، اطلاق ميشود. اين نوع برنامه ريزي از ديدگاههاي متفاوتي مي تواند مورد توجه قرار گيرد از جمله، ديدگاه توسعه پايدار يكي از مقبولترين ديدگاههاي نگرش به كاربري اراضي ميباشد. در دهه هاي اخير در كشور ايران شاهد رشد سريع و روز افزون جمعيت شهرها و افزايش سريع شهرنشيني بوده ايم. يكي از مشهورترين عوارض توسعه سريع شهرنشيني در كشوري مثل ايران، پيدايش پديده كمبود زمين و مبارزه براي تصاحب زمين در شهرها مي باشد و برجسته ترين اقدام سياسي توده هاي شهري در بسياري از شهرها تصاحب و تصرف غيرقانوني زمين در خارج از محدوده شهرها است كه به رشد و توسعه بدون برنامه و بد قواره شهرها دامن زده و راه را براي برنامه ريزي هاي آتي كاربري هاي اراضي شهري تنگتر مي كنند. لذا حفظ الگوهاي منسجم و مطلوب توسعه شهري از مشكلات اكثر شهر هاي ايران ميباشد و تنها راهكار ايده ال و مطلوب توسعه شهري همگون، برنامه ريزي براي نحوه استفاده از زمينهاي شهري براي حال و آينده شهرهاست ؛ چرا كه برنامه ريزي كاربري اراضي شهري يكي از محورهاي اصلي برنامه ريزي شهري است كه همراه با برنامه ريزي شبكه، فضاي سبز، تاسيسات شهري و غيره ، استخوان بندي اصلي شهر و نحوه توسعه آتي شهر را مشخص مي كند. نحوه رويكرد و چگونگي برنامه ريزي كاربري اراضي شهري نه تنها نقش اساسي در كيفيت و كارآيي برنامه هاي جامع شهري خواهد داشت ؛ بلكه اساس نظام توزيع فعاليتها، خدمات و سرانه كاربريها را تعيين نموده و به توسعه پايدار شهري خواهد انجاميد.
کلمات کلیدی : كاربري اراضي توسعه پايدار استانداردهاي كاربري زمين شهر پايدار پايداري توسعه