نقش نسل نوین شهرهای جدید ایران در تامین مسکن در افق 1404

فائزه مظفری¹

1) کارشناس ارشد شهرسازی گرایش برنامه ریزی شهری

محل انتشار : چهارمین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(4icsau.ir)
چکیده :
ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺷﻬﺮﻧﺸﻴﻦ، ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺑﺰرگ در اﻳﺮان دﭼﺎر ﻣﺸﻜﻼت ﻓﺮاواﻧﻲ ﺷﺪه و ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺟﺪﻳﺪ در اﻳﺮان ﺑﺮاي ﺟﺬب ﺳﺮرﻳﺰ ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ در ﺣﻮزه اﻳﻦ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻣﻜﺎﻧﻴﺎﺑﻲ و اﺣﺪاث ﺷﺪﻧﺪ. به طور کلی شهرهای جدید ایران ، یکی از راهکارهای کلان نظام مدیریت اجرایی کشور در جهت ساماندهی به استقرار جمعیت در پهنه سرزمین محسوب می شوند. افزایش جمعیت برخی از این شهرها در داخل محدوده کنونی و توسعه اندک آن، بخشی از افزایش جمعیت تعدادی از آنها، در شهرهای جدید فعلی می¬تواند جای گیرد و برای باقیمانده آنها باید تدارک زمین (شهر جدید و یا شهرک مسکونی) دیده شود. لذا در این راستا این پژوهش در خصوص تامین مسکن در نسل نوین شهری انجام گرفته است . فرایند مورد بررسی در این مقاله، فرایند تحول مسکن در دو نسل قدیم و نوین شهرهای جدید است، برای دست یابی به داده های تاریخی در این حوزه از مطالعات کتابخانه ای، مطالعات اسناد اینترنتی، مقالات و کتاب های مرتبط با شهرهای جدید و مسایل جمعیتی و مسکن استفاده گردید و با بررسی فرایند شهرهای جدید در مقوله مسکن به تحلیل و نتیجه گیری پرداخته شد. تا سال 1405 تعداد مسکن موجود در کشور باید به 649/28 میلیون واحد (107/21 میلیون واحد در شهرها و 542/7 میلیون واحد در نقاط روستایی) برسد که کسری 13 میلیون واحدی را برای افق طرح مطرح می¬کند. این برآورد رقم حداقلی محسوب می¬شود زیرا فقط نیاز به مسکن از دید افزایش جمعیت را نشان می¬دهد .
کلمات کلیدی : شهر جدید نسل نوین شهر جدید مسکن جمعیت پذیری