محیط های بازسازنده برای کودکان

دکتر بهرام سیاوش پور¹ فاطمه جباریان²

1) دکترای معماری، استادیار دانشگاه حکیم سبزواری
2) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه حکیم سبزواری

محل انتشار : چهارمین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(4icsau.ir)
چکیده :
محیط های بازسازنده، به عنوان محیط هایی که به بهبود و بازسازی تمرکز و در نتیجه کاهش استرس از طریق بالا بردن توانایی فرد در مقابل تنش ها کمک می کنند، شناخته شده اند و از زوایای مختلف، مورد پژوهش قرار گرفته اند. در این میان، توجّه به گروه های مختلف استفاده کنندگان از اهمیت بالایی برخوردار است و کودکان به عنوان یکی از مهم ترین گروه های استفاده کننده مطرح هستند. گنجاندن کودکان در درک محیط توسط آن ها، به احتمال زیاد منجر به شناسایی جزئیاتی که توسّط بزرگسالان در نظر گرفته نمی شود، خواهد شد. هدف پژوهش حاضر بررسی نظریات مربوط به محیط های بازسازنده، عوامل شکل دهنده ی محیط های بازسازنده و ابزار سنجش این عوامل در ارتباط با کودکان است. به همین منظور با مرور ادبیّات موضوع در زمینه ی محیط های بازسازنده، ابتدا نظریات اصلی مطرح شده در این زمینه را بیان کرده، سپس عوامل شکل دهنده ی محیط های بازسازنده یعنی؛ دوربودن، جذّابیت، سازگاری و وسعت را تعریف کرده و سپس به بررسی روش ها و ابزار سنجش محیط های بازسازنده و مقیاس های طرّاحی شده برای درک کودکان از محیط بازسازنده، خواهیم پرداخت و در نهایت چند پژوهش جدید با استفاده از این نظریه ها و این مقیاس ها را به اجمال مورد بررسی قرار خواهیم داد. نتایج پژوهش نشان می دهد، به منظور گنجاندن کودکان در درک آن ها نسبت به محیط های بازسازنده، مقیاس هایی معرفی شده است، این مقیاس ها اعتبارسنجی شده و در جدیدترین پژوهش ها در زمینه ی محیط های بازسازنده برای کودکان مورد استفاده قرار می گیرند و معیارهایی به منظور طرّاحی محیط های بازسازنده برای کودکان به دست می دهند.
کلمات کلیدی : محیط بازسازنده کودکان عوامل محیط بازسازنده مقیاس سنجش بازسازی ادراک شده