ملاحظات طراحی منظرشفابخش برای کودکان مبتلا به اوتیسم

رزیتا صالحی¹ زهرا ابراهیمی² مهکامه لوافی³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد گروه معماری، دانشکده هنر معماری و شهرسازی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی ، نجف آباد، اصفهان، ایران (
2) دانشجوی کارشناسی ارشد گروه معماری، دانشکده هنر معماری و شهرسازی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی ، نجف آباد، اصفهان، ایران
3) 3 استادیار گروه معماری، دانشکده هنر معماری و شهرسازی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی ، نجف آباد، اصفهان، ایران

محل انتشار : چهارمین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(4icsau.ir)
چکیده :
اوتیسم نوعی اختلال در رشد است که در سه سال اول زندگی ظاهر می شود. این بیماری با تاثیر بر مغز کودک، رفتارهای اجتماعی و مهارت های ارتباطی را مختل می نماید. در سال های اخیر جمعیت افراد مبتلا به اوتیسم رو به افزایش است. برخی کارشناسان معتقدند سبک زندگی ماشینی و عوامل ناشی از آن در سیر صعودی ابتلا به اوتیسم دخیل می باشد. در گذشته معمولا این کودکان در زمره معلولان ذهنی قرار می گرفتند، ولی امروزه اگرچه هنوز علل و روش درمان اوتیسم کاملا شناخته شده نیست، ولی پیشرفت چشمگیری داشته است. درمان زودهنگام این بیماری دارای اهمیت فوق العاده ای است، به همین دلیل درمان کودکان مبتلا به اوتیسم بسیار مورد توجه می باشد. روش های درمانی متنوعی برای افزایش توانایی های این کودکان پیشنهاد شده است. تحقیقات نشان می دهد که منظر شفا بخش بستری برای توسعه و بهبود مهارت های ارتباطی کودک فراهم آورده و تاثیر بسزایی در بهبود روند درمانی آنان دارد. در این تحقیق با استفاده از روش توصیفی ضمن معرفی اوتیسم، ملاحظات طراحی منظرشفا بخش برای این افراد مورد بررسی قرار می گیرد.
کلمات کلیدی : منظرشفابخش اوتیسم کودک ملاحظات طراحی