بررسی معماری سبز و امکان بهره گیری از آن در روستا )مطالعه موردی روستای پیوه ژن استان کردستان(

وحید قاسمی¹ الهه آل طاهر²

1) کارشناسی ارشد معماری ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات ساوه ،
2) کارشناسی ارشد معماری ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات ساوه ،

محل انتشار : چهارمین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(4icsau.ir)
چکیده :
رشد سریع جمعیت و عدم توجه به طبیعت منجر به خسارات زیادی به محیط زیست می شود. در معماری رویکردهای نوینی مانند معماری سبز که زیرشاخه های معماری پایدار به شمار می رود ایجاد شده است. تلاش برای طراحی خانه های سبز با بهره گیری از انرژی های پاک و فضاهای مناسب طبیعی در آن، راهبردهای مورد توجه در این شیوه است که مشکلات محیط زیستی را کاهش می دهد. در معماری سنتی ایران که رد پای آن به صورت مشهود در روستاها قابل مشاهده است. در این معماری به صورت ارتباط هماهنگ بین بافت روستا و ساختار طبیعت اطراف آن تعاملات منطقی برقرار است. از این رو برای بررسی ساختار یک روستای کوهستانی در استان کردستان اقدام گردید. این روستا با فاصله گرفتن از فناوریها و مصرف گرایی شهری، از معماری خاصی بهره گرفته است که می توان آن را بعنوان الگویی برای معماری پایدار در نظر گرفت. روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی بوده و ابزار گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه به همراه بررسی های میدانی است. برای دستیابی به اهداف تعریف شده ابتدا مفاهیم معماری و خانه سبز بررسی شده و اهداف آن مورد تاکید قرار می گیرد. در مرحله بعدی مطالعه ویژگیهای خانه ها در روستا پرداخته شده و عوامل تاثیرگذار بر شکلگیری آن از لحاظ ارتباط با طبیعت پیرامون، جهت باد و تابش آفتاب و در نتیجه فرم بناها، تاثیر مصالح مورد استفاده در حفظ انرژی فضاهای داخلی و ارزش آن در معماری سبز بررسی می گردد. بررسی جنبه های مختلف معماری سبز در نهایت منجر به برخی توصیه ها و اصول برای معماری معاصر می گردد و می تواند باعث کاهش مصرف انرژی در بخشهای مختلف و مشابه آن گردد.
کلمات کلیدی : معماری سبز معماری روستایی انرژی های تجدید پذیر محیط زیست.