مراکز فضایی- اجتماعی، حوزه های شهری تاثیر گذار در ارتقای شاخصه های پایداری اجتماعی

پیمان امیری پریان¹ زهره کیانی²

1) آموزشکده فنی و حرفه ای سما، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرمانشاه، کرمانشاه، ایران:
2) آموزشکده فنی و حرفه ای سما، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرمانشاه، کرمانشاه، ایران:

محل انتشار : چهارمین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(4icsau.ir)
چکیده :
امروزه پایداری اجتماعی بعنوان یکی از شاخصه های مهم توسعه پایدار محسوب می گردد. از منظر معماری و شهرسازی وجود فضاهای عمومی (مراکز فضایی-اجتماعی) می تواند پتانسیل اجتماع پذیری فضاهای شهر را بالا برده و متعاقبا از منظر اجتماعی، باعث ارتقای تعاملات اجتماعی شهروندان و حس سرزندگی فضاهای شهری گردد. لذا در این مقاله با فرض عدم وجود مراکز فضایی- اجتماعی در شهر کرمانشاه، تحقق موضوع پایداری اجتماعی بصورت امری غیر محتمل در نظر گرفته شده است. از اینرو این تحقیق جهت اثبات فرض فوق در دو منطقه پر ازدحام در شهر کرمانشاه، میزان تقریبی فضاهای عمومی شهری (باز و بسته) توسط نقشه های شهری و تصاویر هوایی محاسبه گردید که نتایج آن دال بر اثبات فرضیه عدم وجود موثر چنین حوزه هایی است . در ادامه جهت تعیین تاثیر چنین مراکزی بر تحقق شاخصه های پایداری اجتماعی از منظر شهروندان، پرسشنامه ای تهیه شد که مبنای آن بر اساس میزان تاثیر مراکز فضایی- اجتماعی در ارتقای شاخصه های پایداری اجتماعی تبیین گردیده است. همچنین، نتایج این تحقیق توسط نرم افزار GIS مورد تحلیل و نتایج آن ارائه گردید . لازم به توضیح است که در پایان بعنوان یک راهکار معماری شهری (بازتولید) در دو نقطه مذکور، ایده پیاده راه بعنوان یک لایه جدید شهری ارائه و تحلیل گردید.
کلمات کلیدی : مراکز فضایی- اجتماعی پایداری اجتماعی سرزندگی تعاملات اجتماعی فضاهای عمومی باز و بسته