ارزیابی و بررسی مولفه های طبیعی و مصنوعی دستیابی به معماری پایدار روستایی در ایران

احسان عبدی¹ علی اکبر انجمنی² نفیسه عبدی³ ایمان قاسمی⁴ احسان زارعی⁵

1) کارشناس ارشد انالیز ریاضی کاربردی، دانشگاه علم و صنعت
2) دانشجوی دکتری روابط بین الملل دانشگاه امام حسین
3) دانشجوی کارشناسی حسابداری، دانشگاه آزاد شهریار
4) دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
5) دانشجوی دکتری معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز

محل انتشار : چهارمین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(4icsau.ir)
چکیده :
طراحی پایدار نوعی از طراحی اکولوژیکی است که قصد دارد بدون آسی برساندن به منابع نسلهای آینده به نیا زهای امروز پاسخ دهد. معماری پایدار به دنبال برقراری تعادلِ از دست رفته ی بین انسان و طبیعت است و برای رسیدن به این تعادل راهی جز استفاده از نیروهای طبیعی، به عنوان منابع انرژی تجدید شونده وجود ندارد. شاید اگر نگاهی به معماری سنتی ایران و معماری که سا لهای پیش و نه سالهای خیلی دور در این سرزمین انجام میشد بیندازیم، بهترین نمون ههای طراحی پایدار را بتوانیم بیابیم. از این رو با درنظرگرفتن امکانات، محدودیت ها و شرایط خاص اقلیمی محل هر پروژه و شرایط حاکم بر طراحی مفروض، در کنار استفاده از تجارب ارزشمند موجود، میتوان از معماری بومی و سنتی این مرزوبوم استفاده کرد. میتوان اصول انسانی یادشده را در سير زمان حفظ نمود و آ نها را به عنوان مفاهيم بنيادی و اساسی به کار گرفت. شناخت تنوع و گوناگونی معماری بومی خواهد توانست ضمن حفاظت و احیای شایسته تر فضاها، اصول و راهکارهایی را برای طراحی های جدید مطرح سازد. از این رو در این پژوهش ضمن معرفی نمونه های موفقی از معماری بومی، در راستای شناخت و دسته بندی صحیح گونه های مختلف سکونت پایدار در ایران و همچنین با توجه به تکنولوژ یهای جدید، به معرفی راهکارهای طبیعی و مصنوع جهت دستیابی به شیوه های جدید طراحی پرداخته میشود. روش بررسي يافته ها در این پژوهش به صورتي كفي میباشد. نوع تحقیق نیز توصیفی تحلیلی است.
کلمات کلیدی : انرژی ایران راهکار طبیعت معماری پایدار.