بازآفرینی عنصر حیاط در مجتمع های مسکونی بلند مرتبه با بهره گیری از رویکرد اکوتکنولوژیک

مریم صالحی فرگنی¹ حسین مرادی نسب²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد رشته معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان، ایران -
2) استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان، ایران -

محل انتشار : چهارمین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(4icsau.ir)
چکیده :
چكيده امروزه بسیاری از واژه های اصیل و خوش آوا در زندگی شهری به فراموشی سپرده شده اند. کلماتی مانند باغ، کوچه، خانه و حیاط که ساکنان شهر های بزرگ و آپارتمان های کوچک با حسرت از آن ها یاد می کنند. حیاط جزئی اساسی و کهن در خانه‌سازی انسان در طول تاریخ بوده است، اما در برج‌های مسکونی این جز حیاتی خانه‌سازی انسان فراموش‌شده است و این یک فراموشی عمدی و آگاهانه از سوی تفکر سرمایه داریست که تقصیر آن بر گردن دانشمندان و معماران و ناتوانی آن‌ها گذاشته می‌شود. علم شهرسازی در حال حاضر درزمینه پایداری با یک مسئله اساسی روبروست. مسئله این است که چگونه می‌توان یک شهر فشرده با تراکم بالا داشت که درعین‌حال زندگی انسانی در آن شهر جاری باشد و مردم در خانه‌هایشان حیاط و باغچه و در برجشان فضاهای جمعی و نیمه عمومی دلپذیر داشته باشند؟ در الگوی پیشنهادی این طرح این تناقض تا حد ممکن حل‌شده است. در برج‌های فیلوتاکتیک هر واحد مسکونی حیاط شخصی روباز خودش را دارد. به علاوه می‌تواند بیشترین میزان نور خورشید را دریافت کند و نور خورشید از منابع اصلی انرژی در معماری پایدار و شهرسازی پایدار آینده خواهد بود. این تحقیق ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر ماهیت و نحوه انجام، از روش توصیفی – کاربردی استفاده می‌کند. همچنین از راهبردهای رایج در معماری از روش کیفی و شبیه‌سازی رایانه‌ای استفاده شده است. روش گردآوری اطلاعات کتابخانه‌ای – اسنادی و مطالعات میدانی و مراجعه به سایت‌های اینترنتی معتبر می‌باشد.
کلمات کلیدی : حیاط خانه بلندمرتبه اکوتکنولوژیک فیلوتاکتیک.