بازآفرینی بافت تاریخی درراستای توسعه پایدارشهری (بررسی موردی بافت شهری تاریخی لاهیجان)

مریم دانش شکیب¹ سهیلا مهربخش² سیدباقرحسینی³ رضاپرویزی⁴

1) دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری مؤسسه آموزش عالی دیلمان،گیلان، ایران
2) دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری مؤسسه آموزش عالی دیلمان،گیلان، ایران
3) دانشیار، عضو هیأت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران،تهران
4) مربی، عضوهیأت علمی مؤسسه آموزش عالی دیلمان،گیلان،ایران

محل انتشار : چهارمین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(4icsau.ir)
چکیده :
بافتهای شهری تاریخی باتمام عناصرارزشمندمعماری وشهرسازی وارزشهای موجوددرخوداعم ازفرهنگی، هویتی، تاریخی به دلیل فرسودگی ونامطلوب بودن کیفیت فضایی و..روز به روزدرحال محو وطردشدن می باشند. شکل گیری جامعه پایدارازطریق بالابردن کیفیت محیط، تعامل بین گذشته، حال وآینده وکمک به ماندگارشدن ساکنین دراین بافتها می تواند پاسخگوباشد. ناهماهنگی ساختار فضایی بافتهای شهری تاریخی بانیازهای امروز، کاهش پایداری، توسعه شهرخارج ازاین بافتها و در حاشیه قرارگرفتن آنها، نیاز به بازآفرینی درجنبه های مختلف کالبدی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هنری را، باتوجه به سابقه تاریخی آنهامشخص می نماید.دراین راستا بازآفرینی شهری می تواندبایک نگاه جامع و یکپارچه باایجاد تغییراتی پایدار، به حل مشکلات شهری و بهبودوضعیت موجود منتهی گرددو باپررنگ کردن جاذبه های زندگی دراین بافت ها هم راستای بخش های نوسازشهری وپیوندبین آنها ازخالی شدن تدریجی آنهاجلوگیری نموده و موجبات انسجام بین بخشهای نوساز بااین بافت هارافراهم نماید. روش تحقیق دراین پژوهش به صورت پیمایشی می باشد. این مقاله درپی آنست تابیان نماید؛ حفاظت وبازآفرینی پایدارویکپارچه درزمینه های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی کالبدی می تواندبا بالابردن کیفیت بخش های تاریخی این شهرهمگام باسایرنواحی موجبات پایداری درشهر را فراهم آوردواین اقدام باید درقالب برنامه ریزی های مدون باهدف حفظ تمامی جنبه هاانجام پذیرد.
کلمات کلیدی : بازآفرینی توسعه پایدارشهری بافت شهری تاریخی لاهیجان.