بررسی اسکان غیر رسمی در شهر مشهد و ارائه راهکارهای مناسب برای بهبود روند آن

رودابه فرهادی¹ اعظم کرمی²

1) - عضو هبئت علمی، استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور تهران، واحد ری
2) دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا گرایش برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور تهران واحد ری

محل انتشار : چهارمین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(4icsau.ir)
چکیده :
وجه مشخصه شهرنشینی جهان سومی، ناموزونی و نابرابری است. اشاعه قابل توجهی از ثروت و از سوی دیگر اقلیتهایی که در فقر زندگی می کنند از ناکامیهای خطی مشی شهری قلمداد می شوند. حاشیه نشینی از پیامدهای توسعه ناهمسو و بدریخت در نظام شهرنشینی است. ارائه خدمات در قشربندی اجتماعی و اقتصادی تاثیرگذار است و وقتی حاشیه نشینان خود را ناتوان از بهبود وضعیت اجتماعی- اقتصادی خویش احساس کردند نوعی محرومیت در آنها بوجود آمده و آنها را به ارتکاب جرائم اجتماعی وادار کرده است. تحقیق حاضر قصد دارد اسکان غیر رسمی را در شهر مشهد بررسی کندو تاثیر کمکهای موسسات خیریه در شکل گیری حاشیه نشینی در این شهر .و کیفیت سطح زندگی حاشیه نشینی را در این شهر نسبت به گذشته مورد بررسی قرار دهد. روش تحقیق ترکیبی از روشهای اسنادی، میدانی وآماری با استفاده از ابزار پرسشنامه می¬باشد. 19.86درصد از تعداد پرسش شوندگان زیر پوشش موسسات خیریه هستند و 10.5درصد از آنها در صورت قطع کمکهای موسسات خیریه به زادگاه خود برمی گردند و89.5درصد ، پاسخ منفی دادند. در نتیجه کمکهای موسسات خیریه نقش چندانی در ایجاد حاشیه نشینی در شهر مشهد ندارند. ولی در زمینه افزایش سطح کیفیت زندگی نسبت به قبل از مهاجرت پاسخها مثبت بوده است. بطوریکه مهاجرین ازدرآمد ماهیانه، کیفیت مسکن و برخورداری از خدمات اساسی ابراز رضایتمندی کـرده¬اند. واژه های کلیدی: حاشیه نشینی، مشهد، موسسات خیریه، کیفیت سطح زندگی
کلمات کلیدی : واژه های کلیدی: حاشیه نشینی مشهد موسسات خیریه کیفیت سطح زندگی