سنجش اثر متغیرهای کالبدی مسکن جمعی بر تعامل اجتماعی با رویکرد حس تعلق به مکان در ساکنین حومه شهر همدان

پونه میهمی¹

1) کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد

محل انتشار : چهارمین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(4icsau.ir)
چکیده :
در این نوشتار لزوم توجه به محیط کالبدی و تاثیرات آن در زندگی روزمره مردم ، بعنوان یکی از عوامل محوری اثرگذار در ایجاد حس تعلق ، پایداری سکونت گاه ها ، شکل گیری پایه های ارتباطی استفاده کنندگان و محیط و در نهایت ارتقاء کیفیت محیط های انسانی شناخته شده است.از این رو با معرفی و سنجش متغیر های کالبدی موثر بر تعامل اجتماعی ساکنان و با در نظر گرفتن خواسته های مردم در پی شناسایی سطح رضایتمندی آنان از مسکن جمعی است. لذا تاکید بر بعد اجتماعی - فرهنگی از فاکتورهای موثر در شناخت و ادراک انسان ها از محیط و امکان ایجاد معنای تعلق در محیط های مسکونی است که ریشه در قابلیت عناصر کالبدی محیطی و پاسخگویی به توقعات و نیازهای انسانی دارد. بدین منظور پرسشنامه ای با 18 معیار ،توسط 177 نفر از سرپرست خانوار پاسخ داده شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار spss19 با آزمون های آماری کولمو گروف- اسمیرنف، همبستگی پیرسون و آزمون t تک نمونه ای به انجام رسید. نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان می دهد که بین متغیر های تعامل اجتماعی با احساس تعلق مکانی، رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین در آزمون t تک نمونه ای، بالاترین میانگین به متغیر علاقه به محل سکونت و خلوت و پایین ترین میانگین به تداعی معانی و خاطره و فضای سبز مجموعه داده شد. نهایتا این نتیجه حاصل آمدکه وضعیت رضایتمندی از متغیرهای کالبدی مسکن جمعی از بعد اجتماعی و در نهایت حس تعلق ساکنان در حومه شهر همدان در حد متوسط (14/3 با میانه نظری 3) می باشد که می توان با برنامه ریزی صحیح و موثر در حوزه هر یک از این معیارها به بهبود شرایط و افزایش میزان رضایتمندی ساکنین حومه شهر پرداخت.
کلمات کلیدی : واژه‌هاي كليدي: توسعه پایدار کیفیت مسکن مسکن جمعی تعامل اجتماعی حس تعلق به مکان