مقایسه روش مدل نواری با روش اجزا محدود در تحلیل دیوارهای برشی فولادی بدون سخت کننده

عارف کاردان¹ بهمن فرهمندآذر²

1) دانشجوي كارشناسي ارشد مهندسي عمران، گرايش زلزله، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر،، شبستر ، ایران
2) دانشیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر، شبستر، ایران

محل انتشار : چهارمین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(4icsau.ir)
چکیده :
برای مدل سازی دیوارهای برشی فولادی بدون سخت کننده و لاغر روش های متفاوتی وجود دارد که روش اجزاء محدود، دقیق ترین روش است. روش اجزاء محدود ضمن داشتن دقت بالا، هزینه بر و زمان بر می باشد. از طرفی روش مدل نواری نیز یکی از روش های تقریبی است که نتایج به دست آمده از آن تطابق قابل قبولی نیز با نتایج آزمایشگاهی دارد. نیروی کمانش دیوارهای برشی فولادی لاغر در محدوده ی الاستیک آن قدر نسبت به ظرفیت نهایی آن کم می باشد که منجر به معرفی روش مدل نواری گردید. مقاله حاضر به بررسی مقایسه روش مدل نواری با روش اجزاء محدود که هر دو از روشهای تحلیل دیوار برشی فولادی می باشند، می پردازد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که روش مدل نواری به طور میانگین، برش پایه و سختی اولیه دیوار های برشی فولادی لاغر و بدون سخت کننده را به ترتیب 79/8 و 13/28 درصد کمتر از روش اجزاء محدود پیش بینی می نماید. با وجود این، روش مدل نواری یک روش قابل اعتماد در تحلیل و طراحی اولیه دیوارهای برشی فولادی لاغر و بدون سخت کننده است که بزرگترین مزیت این روش کاستن از حجم محاسبات می باشد.
کلمات کلیدی : دیوار برشی فولادی لاغر و بدون سخت کننده برش پایه سختی اولیه روش مدل نواری روش اجزاء محدود