تأثیر چیدمان پیچها در سختی اتصالات گیردار با ورق انتهایی

مسعود حسین زاده اصل¹ نیما قنبری²

1) استاد دانشکده مهندسی عمران دانشگاه تبریز
2) کارشناسی ارشد مهندسی عمران-سازه دانشگاه تبریز

محل انتشار : چهارمین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(4icsau.ir)
چکیده :
بعد از وقوع زلزله¬های نورتریج در سال 1994 و کوبه در سال 1995 اتصالات خمشی متنوعی ابداع شدند که همگی کوشش می¬کردند مشکلات مشاهده¬شده در قاب¬های خمشی در این زلزله¬ها را رفع کنند. این کوشش¬ها که هم در جوشکاری و هم در اتصالات صورت گرفتند منجر به پیدایش اتصالات خمشی تقویت شده¬ای نظیر ورق¬های پوششی(Cover plates)¬و ورق¬های انتهایی(End plates) گردیدند. در قاب¬های خمشی فولادی بنا به توصیه آیین¬نامه¬ها سازه باید به گونه¬ای طراحی شود که مفاصل پلاستیک در تیر¬ها تشکیل شود و ستون¬ها به صورت الاستیک باقی بمانند. اتصالات تیر به ستون با ورق¬انتهایی که در آن ارتفاع ورق اتصال از ارتفاع تیر بیشتر است می-تواند شکل¬پذیری زیادی را در قاب¬های خمشی در برابر زلزله ایجاد نماید. همچنین در این نوع اتصال چیدمان پیچ¬ها می¬تواند بر سختی اتصال تاثیر گذار باشد. تغییر سختی اتصال بر جایجایی جانبی طبقات تاثیر گذار خواهد بود. در این مقاله هدف بررسی و تعیین سختی اتصالات پیچی با ورق¬انتهایی و سخت¬کننده بر اساس چیدمان و آرایش متفاوت پیچ¬ها می¬باشد. نتایج نشان داد که در برخی از نمونه¬های اتصال چهار پیچه با ورق¬انتهایی و بدون سخت-کننده، سختی اتصال به حدی پایین است که اتصال نیمه¬صلب محسوب می¬شود. همچنین نتایج حاکی از آن است که ضخامت ورق¬انتهایی و سخت¬کننده تأثیر قابل توجهی بر روی سختی اتصال دارند و جمع بندی کلی نشان دهنده این است که افزایش تعداد پیچ ها باعث کاهش دوران اتصال و در نتیجه افزایش سختی اتصال می¬شود.
کلمات کلیدی : اتصالات گیر¬دار اتصال پیچی سختی دورانی اتصال اتصال با ورق¬انتهایی