روش هاي نوين كاهش شدت لرزه اي در ساختمان هاي بتني با تاکید بر تاثير ميانقابهای آجری

پوریا بدری¹ حمید پاکباز²

1) دانشجوی کارشناسی، مهندسی عمران، دانشگاه آزاداسلامی واحد اسلام
2) مدرس مرکز آموزش عالی علمی کاربردی جهاد دانشگاهی کرمانشاه

محل انتشار : چهارمین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(4icsau.ir)
چکیده :
روش هاي متفاوتي براي كاهش نيروي لرزه اي وجود دارد كه از جمله آن ها كاهش وزن سازه مي باشد كه اين امر باعث كاهش نيروي لرزه اي وارد شده مي گردد. يكي ديگر از اين روش ها نصب جداگرها مي باشد. جداگرها با افزايش جابجايي سازه و كاهش شتاب لرزه اي نيروي زلزله را كاهش مي دهند همچنين نصب ميراگرها مي تواند همانند كمك فنرهاي ماشين با اتلاف انرژي و افزايش شكل پذيري تكانه زلزله را كاهش مي دهند. يكي از روش كاهش وزن ساختمان در سازه هاي بتني برداشتن كامل طبقات فوقاني ساختمان مي باشد كه هميشه باعث كاهش برش پايه نمي شود زيرا باعث كاهش ارتفاع سازه شده كه اين امر تغيير در دوره نوساني ساختمان مي گردد و مهندسان حتما بايد به اين نكته توجه كنند. جداگر در تراز پي و زير ستون ها اجرا مي گردد و باعث افزايش جابجايي سازه ها مي گردد، ميراگرها همانند بادبند نصب مي گردد و نبايد مانعي براي حركت آن ها در زلزله مانند ديوارهاي صلب وجود نداشته باشد. ساختمانها در ايران معمولا بدون در نظر گرفتن اثرات ميانقابهای آجری در رفتار لرزه ای سازه ها، طرح مي شوند. مشاهدات تجربي در زلزله های گذشته نشان دهنده اين واقعيت است که وجود ميانقابها باعث افزايش سختي جانبي شده و درنتيجه سازه دارای پاسخ متفاوتي به تحريکات زمين خواهد بود. تنها توصيه آئين نامه طراحي ساختمانها در برابر زلزله در اين زمينه كاهش پريود سازه به ميزان 20 درصد مي باشد، بديهي است كه با توجه به تعداد قابهاي ميان پر، نوع ميانقاب و نحوه آرايش آنها، اين توصيه براي همه حالتهاي گوناگون درست نمي باشد، بلكه بايد با در نظر گرفتن عملكرد واقعي قابهاي ميان پر در هر حالت ضوابط خاص خود را ارائه نمود.
کلمات کلیدی : جداگر میراگر میانقابهای آجری ساختمانهای بتنی زلزله