باز‌‌آفرینی فضای شهری سرزنده پیاده محور محله‌ای در بافت قدیمی و کهن شهری (مورد مطالعه: محله ده ونک)

پدرام پورحسینی¹

1) کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه تهران،ایران، E-mail:

محل انتشار : چهارمین کنفرانس بین المللی پژوهش های نوین در عمران، معماری و شهرسازی(4cauconf.com)
چکیده :
انسان به عنوان بهره‌ور و عامل اصلی پدید آورنده شهر، همواره با حضور خود در دو عرصه عمومی و فضای شهری سرزندگی و حیات اجتماعی را برای شهری به همراه داشته است. پیاده‌روی به عنوان اصلی ترین الگو جابجایی مردم در داخل کانون‌های زیستی به دلیل کم هزینه بودن یا سهولت دسترسی برای انسان وسایل موتوری جایگزین حرکت با پاهای خود بصورت پیاده نمود. از این رو موضوع عابر پیاده به فراموشی سپرده شده و فضاهای شهری که در گذشته با توجه به حرکت انسان پیاده توجه می‌شده با محدودیت اتومبیل و بر اساس حرکت سواره طراحی شده است. محله‌های کوچک شهر به عنوان فضای زنده روزمره مردم می‌باشند که معاشرت نزدیک و روابط قوی بین افراد باعث ایجاد این محیط‌های شهری می‌شوند و این محلات شهری نقش مهمی در حیات یا زوال شهرها ایفا می‌کنند، زیرا از به هم پیوستن همین محلات کوچک است که واحدهای بزرگتر پدید می‌آیند. محله ده ونک دارای پتانسيل هاي سبز و محورهاي اكولوژيك، نظير باغ، پارك‌هاي پراكنده و لكه هاي سبز موجود در محله قابليت سرمايه گذاري و تبديل به جاذبه‌هاي گردشگري و گذران اوقات فراغت را دارد. همچنين پتانسيل ديگر، محدوده هايي هستند كه پيشينه‌ي تاريخي دارند و می‌توان محله ده ونک را به فضای شهری با توجه به پتانسيل‌هاي آن تبدیل نمود. پژوهش حاضر با تاکید بر الویت بخشیدن به حرکت عابر پیاده به تدوین و باز‌آفرینی فضای شهری با تقدم پیاده و میدان دوستدار پیاده می‌پردازد و با انتخاب یک میدان به عنوان فضای شهری در محله، در داخل محله‌ای مسکونی با بافت کهن شهری به اصلاح عرصه عمومی و فضای شهری اتومبیل محور آن می‌پردازد. تا قابلیت پیاده مداری ان را بالا برده و فضای شهری را انسان محور به مقیاس انسانی نزدیک نماید.
کلمات کلیدی : فضای شهری بازآفرینی عابر پیاده میدان محله‌ای بافت قدیم