عملکرد گرایی در طراحی معماری و مفهوم آن براساس نیاز های انسان در معماری

راضیه ناغول¹

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری گرایش معماری، دانشگاه ازاد اسلامی واحد

محل انتشار : چهارمین کنفرانس بین المللی پژوهش های نوین در عمران، معماری و شهرسازی(4cauconf.com)
چکیده :
عملکرد در معماری وا ژه ای است به ظاهر اشنا که ان را در کنار دو واژه دیگر ، صورت و ساختار، یکی از سه اصل حاکم بر معماری می شناسند. امروزه به ویژه با گذر از تجربه قرن گذشته و پیدایش و زوال گرایش هایی چون عملکردگرایی ،چنین به نظر می رسد که طرح موضوع عملکرد و پرسش از ان در حوزه نظریه پردازی معماری ضرورتی ندارد .معنای عملکرد در معماری به مثابه مفهومی که در نسبت با انسان و فعالیت های او در فضای معماری قابل تبیین است ،چنان روشن و بدیهی به نظر می رسد که طرح هرگونه پرسش بنیادین از معنای عملکرد و جایگاه ان در معماری زاید می نماید .در دوره کنونی انچه بنیاد نظریه پردازی معماری را شکل داده است ،حاصل تجربه عملی و نظری معماری در گذشته و به ویژه اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم است .در این دوره، تحول رویدادها و نظریه ها به ویژه در اروپا و امریکا ،در عین دگرگونی دیدگاه ها نسبت به معماری ،معنا و جایگاه مفاهیم پایه در حوزه نظری معماری را نیز تغییر داده است. نگاهی به نظریه های معماری در قرن گذشته و در حوزه عملکرد در معماری، این ادعا را تقویت می کند. انچه امروز با ان مواجهیم تعدد آرائ و گاه تضادها و تفاوت هایی بنیادین در معنای عملکرد در معماری است که حاصل ان ابهام در فهم معنای حقیقی عملکرددر معماری و در نهایت فهم خود معماری است. در آینده ای نزدیک، با به عرصه آمدن تکنولوژی های نوین و علوم جدید، معماری نیز در قالب مفاهیم جدیدی تعریف خواهد شد. در این مقاله تلاش بر این است که رابطه عملکرد گرایی مورد بازبینی قرار گیرد. در این راستا با مروری بر نقش عملکرد در طراحی و مفهوم آن بر اساس نیازهای انسانی، نسبت فرم و عملکرد در رابطه این دو بعد از معماری ارزیابی می گردد. برای رسیدن به تعریفی روشن تر از مفهوم عملکرد معماری، باید به پیوندهای آن با معماری به سان یک کل اندیشید و به نظر می رسد که تعریف واحد از عملکرد معماری تنها در چهارچوب تعریف واحد از معماری ممکن می شود.
کلمات کلیدی : معماری عملکردگرایی طراحی فرم عملکرد