حریم باغ های ایرانی ، آستانه ای برای امنیت و حضور

سوگل صادقی میبدی¹ آتوسا تحریری نیک صفت²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری گرایش مهندسی معماری ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان ، گیلان-ایران
2) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری گرایش مهندسی معماری ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان ، گیلان-ایران

محل انتشار : پنجمین کنفرانس بین المللی علوم و مهندسی(5icesconf.com)
چکیده :
الگوی باغ ایرانی نقش ویژه و انکار ناپذیری برای حریمش رقم زده است در ضرورت حفظ این جز و نقش آن در اصالت تاریخی این میراث تردیدی نیست . در تراکم و تنش حیات شهر امروزین در واقع آن چه حریم باغ را با الگوی حیات شهر معاصر پیوند می زند فراهم سازی زیر نقشی هیجانی است که احساس امنیت یکی از این مظاهر است که بستری را فراهم می کند که می توان منجر به تمرکز حواس – جماعت خاطر و یا فراتر از آن موجب خیال انگیزی باغ شده که آنرا به محیطی پر رنگ از حضور و آسایش تبدیل می کند . با این همه برای تحلیل و تفسیر محصوریت باغ در حیات شهری و باز پرداخت و عرضه باغ ایرانی به عنوان یک عرصه عمومی می توان حریم باغ را همانند یک کرانه در نظر گرفت که محصوریتی به باغ می بخشد که می تواند با گرد هم آوردن عناصری خاص چشم اندازی را رو به باغ و آن را به مرکزی تبدیل می کند که دارای خصلت ویژه ای است . روش تحقیق به صورت توصیفی – تحلیلی است و ابزار جمع آوری اطلاعات بر اساس اسناد و مطالعات کتابخانه ای بوده است هدف پژوهش حاضر مطالعه و بررسی محصوریت و محرمیت در باغ ایرانی و ارتباط آن با امنیت و حضور انسان می باشد .
کلمات کلیدی : باغ ايرانی محصوريت باغ خلوت گاه امنیت حضور