معماری آرامش‌بخش و تاثیر آن بر بیماران سرطانی (بررسی موردی : مراکز درمانیِ مَگی)

بهار عقبایی¹ شیدا خوانساری²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قزوین، گروه معماری، قزوین، ایران
2) دکتری تخصصی معماری، استادیار و عضو هیئت علمی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قزوین، گروه معماری، قزوین، ایران

محل انتشار : پنجمین کنفرانس بین المللی علوم و مهندسی(5icesconf.com)
چکیده :
در مباحث پزشکی، دارونماهایی وجود دارند که اگرچه تاثیرِ آن ها از نظر علمی ثابت نشده است، ولی همانندِ آنچه نامیده می شوند، فریب دهنده بوده و با القای اثر شفابخشی به ذهن بیمار، بر اعتقاد وی تاثیر مثبت می گذارندکه همین امر موجب می گردد تا با درگیر کردن ابعاد روحی و روانی فرد و نیاز ذهنی وی به پذیرشِ بهبودی، اثرات قابل توجهی در روندِ درمانِ بیمار و همچنین ارتقای روحیه ی فرد و همراهان وی به وجود آید. از سویی دیگر، مهم ترین رسالت معماری توجه به ساختارها و نیازهای کارکردی و روانی انسان ها و نیز شکل دادن به زندگی آن هاست. حال آن که در محیط های درمانی که اکثریت مخاطبین آن را افراد بیمار تشکیل می دهند، نیاز به این امر مهم و به کارگیری مناسبِ طراحی در فضاهای مختلف به منظور ارتقای کیفیت فضاها و ایجاد حس تعلق در بیمار که منجربه کاهش استرس در فرد و تسریع در روند بهبودیِ وی می شود، بیشتر احساس می گردد. توجه به جنبه های روانشناختی و روحیِ افراد مبتلا به سرطان و فراهم آوردن محیطی شاد و انرژی بخش به منظور اثرگذاری مثبت بر روحیه افراد و تشویق آن ها به حضور در اجتماع نیز از این قائده مستثنا نبوده ؛ لذا، توجه به طراحی مناسب فضایی اقامتی-مراقبتی برای این افراد، ضمن درک مناسبی از فعالیت های جاری در این فضا ضروری می نماید. روش تحقیق به کار گرفته در این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی- تحلیلی دارد. نتایج این مطالعه گواه بر اثرات مثبت معماریِ فضاهای درمانی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان بوده و موید آن است که وجود چنین مجموعه هایی با تامین حمایت روحی و روانی، نقش شایانی در تسریع روندِ بهبودیِ بیماران و افزایش کیفیت زندگی این افراد ایفا کنند.
کلمات کلیدی : معماری آرامبخش دارونماها سلامت بیماران سرطانی مراکز مگی