تشخيص و درمان اختلال اوتيسم و روشهاي آموزشي به کودکان اوتیسمی در مدارس

تشخيص و درمان اختلال اوتيسم و روشهاي آموزشي به کودکان اوتیسمی در مدارس

سمیه فلاح تفتی1 علی محمد افخمی عقدا2 رضا تقی طاحونه3

1) کارشناسی ارشد علوم تربیتی دانشگاه آزاد خوراسگان و آموزگار مقطع ابتدایی گروه آموزش استثنایی
2) لیسانس جغرافی پیام نور تفت و آموزگار مقطع ابتدایی یزد
3) دانشجوی کارشناسی ارشد تکنولوژی آموزشی دانشگاه آزاد یزد و آموزگار مقطع ابتدایی یزد

محل انتشار : چهارمین کنفرانس بین المللی علوم رفتاری و مطالعات اجتماعی(4ibsconf.com)
چکیده :
اختلال اوتيسم يکي از مهمترين اختلالاتي است که در رشد اجتماعي کودکان و توانايي هاي آنها در برقراري ارتباط با ديگران و تعاملات اجتماعي آنها تأثير مي گذارد و مشکلات زيادي را براي اين طيف از کودکان به وجود مي آورد. هـدف از تحقيـق حاضر بررسي اين نوع اختلال و انواع راههاي تشخيص و درمان آن و شناسايي روشهايي که به صورتي کاربردي در امر تعليم و تربيت دانش آموزان داراي اين اختلال تأثيرگذار است ، مي باشد. که با اسـتفاده از روش کتابخانـه اي و مراجعـه بـه تحقيقـات مختلف به جمع آوري اطلاعات لازم در اين زمينه پرداخته شده و راهکارهاي لازم در اين زمينه ارائه گرديده است . هدف این مطالعه با هدف بررسی متون مربوط به ویژگیهای کودکان اوتیستیک، مشکلات جسمانی، شناختی و محیط آنها و روش‌های بررسی شده بر کاهش اثر مشکلات موجود انجام شده است. از جمله ویژگیهای شخصیتی مطرح شد. در ازای دارای صفات اوتیسم روان‌رنجور خویی بالا به یک نقص در تغییر توجه (یکی از صفات اوتیسم) در آنها یکی از عواملی است که می‌تواند در آنها افسردگی، اضطراب و خودآگاهی بالاتری را ایجاد کند. افراد اوتستیک برون‌گرائی پائینی دارند. آنها تمایل به شرکت در اجتماعات و مهمانی را ندارند. نبود ویژگیهای شخصیتی چون، فعال، حراف یا اهل گفتگو بودن، هیجان و تحرک داشتن آنها را متفاوت از دیگران نشان می‌دهد. آنها بیشتر به عنوان افرادی درونی شناخته می شوند که تمایل اندکی به تجربه هیجان‌های مثبت دارند. نقض در مهارت‌های ارتباطی یکی از عوامل شناخته شده در افراد اوتستیک است و ارتباط قوی با درونگرایی در آنها دارد. این یافته تعجب‌آور نیست زیرا افراد اوتستیک از ارتباطات اجتماعی به علت استرس‌آمیز بودن اجتناب می‌کنند روش: بررسی به شکل مروری بر متون موجود صورت گرفت. یافته‌های و نتیجه‌گیری‌ : احتمال ابتلا به آسیب‌های روانی و رفتاری در کودکان اوتیسم نسبت به کودکان عقب‌مانده ذهنی کمتر، اما نسبت به افراد عادی بیشتر می‌باشند. محیط ناامن خانواده و برخورد نادرست اجتماع و اطرافیان دور و نزدیک در تشدید مشکلات رفتاری آنها مؤثر است. بنابر این در اصلاح مشکلات این افراد توجه چندجانبه به خود فرد، خانواده، محیط آموزشی و جامعه حائز اهمیت است.
کلمات کلیدی : اوتيسم تشخيص و درمان روشهاي کاربردي آموزشي دانش آموزان سندرم نورولوژيك