بررسی تطبیقی طلاق ضرري در فقه اهل سنت و امامیه

عثمان قادرزاده¹ امیر کشاوری دیلمقانی²

1) فارغ التحصیل کارشناسی ارشد رشته حقوق خصوصی
2) فارغ التحصیل کارشناسی ارشد رشته حقوق جزا و جرم شناسی

محل انتشار : چهارمین کنفرانس بین المللی علوم رفتاری و مطالعات اجتماعی(4ibsconf.com)
چکیده :
يکي از مسائلي که در بررسي¬هاي اجتماعي و مطالعات جامعه¬شناسي در خور توجه بسيار است مسئله خانواده مي¬باشد که يکي از ارکان اصلي زندگي و در جوامع گسترده امروزي به عنوان اولين سلول تشکيل دهنده¬ي جامعه به حساب مي¬آيد.در این تحقیق طلاق ضرری در دو فقه اهل سنت و امامیه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد فقهاي اهل¬سنت در اعطاي اين حق طلاق به زوجه انعطاف بيشتري نشان داده و براساس قاعده لاضرر به وي حق طلاق داده¬اند. ولي فقهاي اماميه در اعطاي اين حق با احتياط بيشتري برخورد نموده¬اند. پس از مستند قرار دادن آراء و نظرات فقهاي اماميه و فقه اهل سنت جهت اعطاي حق طلاق به زوجه به استناد قاعده لاضرر و ذکر و تشريح موارد استنادي فقها اين نتيایج بدست آمد که در صورت احتمال ورود هرگونه ضرري به زوجه که غير قابل جبران باشد از جمله وجود بيماري¬هايي مانند ايدز، هيپاتيت، سل يا هر نوع بيماري که موجب اختلال در جسم يا روح وروان زوجه باشد مي¬تواند به استناد قاعده لاضرر و جبران اين ضرر به عنوان کمترين حقوق از حقوق انساني تقاضاي طلاق نمايد.
کلمات کلیدی : طلاق ضرری فقه امامیه فقه اهل سنت