جلوه هایی از آیین و آداب تشریفاتی دربار شاهان و حاکمان در مثنوی مولوی

زهرا زارع¹ محمد صادق تفضلی²

1) مدرس دانشگاه و دکتری زبان شناسی
2) استادیار زبان و ادبیات فارسی و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی بروجرد

محل انتشار : چهارمین کنفرانس بین المللی علوم رفتاری و مطالعات اجتماعی(4ibsconf.com)
چکیده :
یکی از راه های شناخت فرهنگ و تمدن اقوام و جوامع مختلف ،شناخت و بررسی آداب و رسوم ،آیین ها و باورهایی است که از خلال آثار به جای مانده از آنان به دست می آید. شناخت جامعه، آرمان‌ها، ارزش‌ها، اعتقادات، و.آداب و رسوم و... لازمه‌ي زندگي اجتماعي هر فردی است. پادشاهان و حاکمان به عنوان رؤساي مردم، بيشترين اهميت و احترام را در جامعه دارا بو ده اند .در بار پادشاه ، به عنوان اصيل‌ترين فرد در كشور، مظهر تام و تمام تشريفات و آداب و رسوم به حساب مي‌آید . مثنوی مولوی ارزشمند ترین کتاب اجتماعی و عرفانی و گنجینه ی پر بهای ادبیات فارسی است دراین اثر سترگ بسیاری از اصول و مبانی اجتماعی و فرهنگی مطر ح شده است . که در این مقاله آداب و رسوم درباری شاهان در گذشته را بررسی کرده ایم . تفکر و اندیشه و آشنایی با شیوه و رفتار و آ داب و رسوم گذشتگان و تامل در آن مایه آگاهی از تاریخ و فرهنگ ایرانی و عبرت اندوزی است . به ما یاد می دهد چه آیین هایی پسندیده و شایسته است تا در حفظ آن ها تلاش نمود و چه آ یین هایی ناپسند و مذموم است و بایستی کنار گذاشته شوند . مولانا خود با آگاهی به این اصل مهم همواره در صدد اصلاح جامعه است و در پس قصه ها نکات مهم اخلاقی و انسانی را متذکر می شود . قصه برای او فقط پوسته ای است او در جستجوی حقیقتی دیگر است . که این حقایق و اسرار را با زبانی شیرین و ادبی در نهاد قصه ها پرورانده است .
کلمات کلیدی : کلید واژ ه ها : اجتماع حاکمان آداب و رسوم مثنوی مولوی