بررسی نقش سیستم آموزشی در هویتمندی معماری

مژگان بیغمی¹ آزاده قهاری²

1) عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان ، واحد اصفهان (خوراسگان )، دانشگاه آزاد اسلامی ، اصفهان
2) عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی عمران ، معماری و طراحی شهری 9 شهریور ماه 1396 - دانشگاه کاسم بندیت ،بانکوک، تایلند(2iccacs.com)
چکیده :
دستبابی به معماری با هویت ، موضوعی پر اهمیت در معماری معاصر ایران است . کوشش در حرکت به سوی معماری با هویت در معماری ایران ، پاسخی به نیازهای معنوی انسان ها ، در کنار تمامی نیازهای مادی ایشان است .ضرورت حرکت به سوی این مفهوم در برنامه های اول و دوم توسعه کشور به صورت کلی و در برنامه های سوم وچهارم توسعه به تفصیل مورد توجه قرار گرفته است . اهمیت موضوع تا جایی است که در صدر چارچوب کلی برنامه پوسعه نیز مشاهده می گردد . نیاز به شهرهای با هویت ایرانی – اسلامی ، امروزه به خواستی عمومی و فراگیر تبدیل شده است .عدم توجه به وجه هویتی معماری و اهمیت غیر قابل انکار هویت هر ملت در آفرینش یک اثر معماری ، زمینه تنزل معماری به ساختمان سازی و سرپناه سازی را فراهم آورده است . در این میان سیستم آموزشی به عنوان آموزش دهنده اصول و مبانی معماری و پرورش معمار نقش بسزایی درشکل دهی بنیان های فکری و فلسفی در معماری امروز را دارد.. در این مقاله پس از بررسی مفهوم هویت و اهمیت آن در معماری به اثرگذاری شیوه های آموزشی بر شکل گیری بنیان های فکری و تاثیر آن بر معماری معاصر خواهیم پرداخت .روش تحقیق به صورت کیفی می باشد و با نمونه گیری و نظر سنجی از جامعه آماری کوچک اساتید، پروسه آموزشی و عدم انسجام آموزش معماری در کشور به عنوان مهم ترین عامل بی هویتی معماری امروز معرفی می گردد.
کلمات کلیدی : معماری- هویت – شیوه های آموزشی – معماری گذشته – معماری امروز .