ارایه راهکارهای ارتقا تاب وری کالبدی بافت فرسوده شهر ساری در برابر مخاطره طبیعی زلزله

فریال احمدی¹ علیرضا اسکندری نژاد²

1) استادیار گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه مازندران،
2) دکتری مهندسی عمران، بخش مهندسی راه و ساختمان و محیط زیست، دانشگاه شیراز،

محل انتشار : امنیت، پیشرفت و توسعه پایدار مناطق مرزی، سرزمینی کلانشهرها راهکارها و چالش ها (icsp.ir)
چکیده :
یکی از موضوعاتی که بیشتر شهرهای جهان با آن دست به گریبانند، سوانح طبیعی است. یکی از این سوانح طبیعی زلزله می¬باشد. در دهه¬های اخیر زلزله¬هایی با شدت¬های مختلف باعث گردیده¬است تا تلفات انسانی و اقتصادی بسیار زیادی را رقم زند. کشور ایران از جمله کشورهایی است که گسل¬های فعال و خطرناک دارد و بسیاری از شهرها و مراکز جمعیتی، سکونتگاه¬ها و تأسیسات انسانی یا روی گسل¬ها و یا در مجاورت آن¬ها واقع شده¬است و در بسیاری از زمین¬لرزه¬های حادث شده، تخریب بسیار زیادی دیده¬¬شده¬است. از این¬رو هدف از پژوهش حاضر سنجش سطح تاب¬آوری و آسیب¬پذیری بافت فرسوده شهر ساری در برابر مخاطره طبیعی زلزله می¬باشد و از روش پژوهش توصیفی- تحلیلی در بستر پیمایشی استفاده می¬نماید. در مرحله نخست با استفاده از مطالعات کتابخانه¬ای به بررسی مبانی و مفاهیم مورد نظر پژوهش پرداخته شده¬است. سپس با بررسی¬های میدانی و ارزیابی طرح جامع شهر ساری، اطلاعات مربوط به به قدمت، نوع سازه و تعداد طبقات بناهای مسکونی در بافت فرسوده شهر ساری استخراج گریده¬است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می¬دهدکه که مقاوم¬ترین کلاس ساختمانی در برابر زلزله در منطقه 4 شهر ساری، ساختمان¬های فولادی با تعداد طبقات کمتر از 3 می¬باشد که بعد از 1370 ساخته شده¬باشد (S1). همچنین کلیه ساختمان¬های خشتی (A) و بنایی با بلوک سیمانی (MC) در زلزله¬هایی با هر دو دوره بازگشت 475 و 2475 سال تخریب می¬گردند. ساختمان¬های بنایی که از مصالحی مانند آجر، فولاد و یا سنگ (MB) استفاده کرده¬اند در دوره بازگشت 475 سال بهتر از ساختمان¬های بتنی بین 3 تا 5 طبقه که قبل از سال 1370 ساخته شده¬اند (C2) و کمتر از 2 طبقه (C1) عمل می¬کنند.
کلمات کلیدی : شهر مخاطره طبیعی زلزله آسیب¬پذیری کالبدی