بررسی سرمایه اجتماعی در سکونتگاه‌های خودرو و تأثیر آن در توانمندسازی این نوع سکونتگاه‌ها (نمونه موردی: محله بردآباد شهریار)

شایان اسدی¹ علی خمسه²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری،دانشگاه آزاد اسلامی قزوین
2) کارشناس مهندسی شهرسازی،دانشگاه آزاد اسلامی قزوین

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی تحقیقات در عمران، معماری، شهرسازی و محیط زیست پایدار(2cauem.com)
چکیده :
جمعیت شهری کشورهای در حال توسعه به اندازه هشداردهنده‌ای در حال زیادشدن است. در راستای روند شهرنشینی و گران بودن زمین و مسکن در داخل شهرها، سکونتگاه‌های غیررسمی در اطراف شهرها با سرعت بیشتری رشد می‌کنند. بیش از یک میلیارد یا 32 درصد از جمعیت شهری جهان، در سکونتگاه‌های غیررسمی زندگی می‌کنند. توانمندسازی رویکردی است که در این برهه از زمان مورد توجه سازمان‌ها و نهادهای مسئول جهت رویارویی با مشکل سکونتگاه‌های خودرو اتخاذ شده است. در این پژوهش به بررسی میزان سرمایه اجتماعی در سکونتگاه‌های خودرو و بهره‌گیری از این سرمایه در جهت توانمندسازی این سکونتگاه‌ها پرداخته می‌شود. نوع پژوهش حاضر کاربردی و روش پژوهش اسنادی – کتابخانه‌ای و پیمایشی – میدانی است. برای جمع‌آوری اطلاعات دست دوم از منابع کتابخانه‌ای و اطلاعات دست‌اول از طریق پرسش‌نامه (حجم نمونه 250 عدد با استفاده از فرمول کوکران) و مصاحبه و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم‌افزار SPSS20 استفاده شده است. روایی پرسش‌نامه از طریق استاید امر و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ که میزان آن برای این پرسشنامه 0.710 می باشد، به دست آمد. نتایج حاصل از تحقیق در محدوده مورد مطالعه(برد آباد شمالی شهر شهریار) نشان می‌دهد که سرمایه اجتماعی در این سکونتگاه ها خودرو تا حد قابل قبولی بالا می باشد و می توان از این سرمایه در جهت ساماندهی و توانمندسازی این سکونتگاه استفاده کرد.
کلمات کلیدی : سرمایه اجتماعی سکونتگاه خودرو توانمندسازی SPSS