ارتقای سرمایه اجتماعی در بافت تاریخی شهری(نمونه موردی بافت تاریخی شهر کرمان)

حمید محمدی¹ نجمه اسحقی²

1) استادیار دانشکده هنر و معماری دانشگاه یزد، گروه شهرسازی
2) دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشکده هنر و معماری دانشگاه یزد

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی تحقیقات در عمران، معماری، شهرسازی و محیط زیست پایدار(2cauem.com)
چکیده :
امروزه سرمایه اجتماعی به عنوان یکی از مهم ترین فاکتورهای توسعه، مفهومی کلیدی در نگرش جدید به برنامه ریزی و مدیریت شهری، محسوب می شود. در این نگرش، نگاه به برنامه ریزی از پایین به بالا و با تأکید بر منابع انسانی و سرمایه های اجتماعی و مشارکت جمعی ساکنین یک جامعه است. تهی شدن یک جامعه از سرمایه اجتماعی منجر به ناکارآمدی بسیاری از سیاست ها و طرح های پیشنهادی خواهد شد. لزوم توجه به سرمایه اجتماعی در بافت تاریخی از دو جنبه حائز اهمیت می باشد. 1- افزایش تحقق پذیری طرح های توسعه مربوط به این بافت ارزشمند 2- ارتقای جایگاه اجتماعی این بافت در متن جامعه. در این پژوهش پس از بررسی مفهوم سرمایه اجتماعی و رویکردهای نظری مهم در ارتباط با آن، رویکرد هم افزایی به عنوان چارچوبی برای استخراج توصیه های راهبردی، بر مبنای مولفه های تاثیرگذار در ارتقای سرمایه اجتماعی، مورد استفاده قرار گرفته است. روش تحقیق در این پژوهش از نوع کاربردی و تکنیک جمع آوری اطلاعات از نوع مطالعات کتابخانه ای و روش پیمایش از طریق مصاحبه و پرسشنامه و سپس تحلیل داده های حاصل از پیمایش، با روش تحلیل سلسله مراتبی(AHP)، است.
کلمات کلیدی : بافت تاریخی سرمایه اجتماعی توسعه همه جانبه هم افزایی