هويت گـم شده معمـاري دوران مــا

سید میثم عباسی متین¹

1) کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد واحد همدان، ایران-

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی تحقیقات در عمران، معماری، شهرسازی و محیط زیست پایدار(2cauem.com)
چکیده :
در اين دوران كه ادبيات معماري همپا و گاه جلوتر از تكنولوژي و مصالح ساختماني رشد كرده و توليد مي‌شود و در دانشگاه‌ها و جامعه‌ي حرفه‌اي اين رشته نقشي فراتر از خود معماري پيدا كرده لغاتي مانند هويت واژه‌اي كاملاً آشنا براي همه و بي‌هویتي يا فقدان هويت آن قدر راحت به كار برده مي‌شود كه انگار همه آن را به عنوان بخشي از معماري امروز قبول كرده‌ايم. شايد فقط در اين دوران است كه مي‌توان براي حل معضلي چون بي‌هويتي راه‌حل‌هاي زيادي ارائه داد كه همگي نيز به درستي به تشريح دلايل به وجود آمدن اين معضل از ديدگاه مطلوب خود مي‌پردازند ولي هنوز بي‌هويتي بحث داغ شهرها و معماري‌هاي دوران ما ‌باشد. معماري دوران ما معماري دوره‌اي است كه بي‌هويتي خود هويت معماري و شهرهاي ما شده است. این مقاله ابتدا به کنکاش در مورد مفهوم هویت به ویژه از دو دیدگاه سنتی و مدرن می پردازد و رمز بی هویتی هنر و به طبع معماری امروز را در تغییر نگاه انسان امروز نسبت به مفهوم هویت و دور شدن از هویت واحد میداند.در ادامه به تعریف واژه های سنت ، نوگرایی و مدرنیسم پرداخته و با غلط دانستن هر گونه افراط(شیفتگی) و تفریط(رد) در مورد برخورد با افکار جدید لازمه نوگرایی را در شناخت مبانی فکری و تبیین معیارها میداند و از همین رو به بررسی مختصری در مورد مبانی معماری اسلامی می پردازد ودر این راستا سه اصل «ترکیب» ، «تناسب» و «وحدت»را به عنوان عوامل اصلی هویت بخش این معماری بر می شمارد.مقاله در آخرین گام و در تلاشی برای بازیابی «هویت گم شده معماری دوران ما»به بیان اهمیت آموزش از یک طرف و سیاست های کمیت گرای چند دهه اخیر می پردازد و در نهایت تغییر دیدگاه و جایگزین کردن آموزش فطری به جای آموزش اقتباسی و سیاست های معناگرا به جای کمیت گرا را پیشنهاد می کند.
کلمات کلیدی : هويت وحدت تناسب آموزش معماری معماري اسلامي.