نقش دلبستگی مکان در محلات سنتی و جدید: مطالعه موردی (محلات یوسف آباد و عامری شهر اهواز)

علی اکبر حیدری¹ علی شفیعی²

1) عضو هیئت علمی دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران
2) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری گرایش معماری

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی تحقیقات در عمران، معماری، شهرسازی و محیط زیست پایدار(2cauem.com)
چکیده :
دلبستگی به مکان مسکونی مبین احساس تعلقی است که افراد نسبت به مکان دارند. این پیوندهاي عاطفی، به ویژه با خاطرات، تجربیات و حوادث مهم زندگی اشخاص مرتبط است. دلبستگی به محیط از آن رو اهمیت دارد که عمل جمعی را تسهیل می کند، مشارکت سازمانی را افزایش می دهد و فرصت مناسبی جهت رشد و توسعۀ اجتماعی مکانها فراهم می سازد. این پژوهش، هدف اصلی تفاوت سطح دلبستگی به مکان در محلات می باشد. دومین هدفی که این پژوهش در پی دست یافتن به آن است، میزان و سطح دلبستگی در محله های قدیمی و جدید است که هر دو هدف در قالب فرضیات 1 و 2 مطرح گردیده است. در این راستا، محقق با تهیه پرسشنامه ای محقق ساز نسبت به توزیع ان در دو محله عامری و یوسفی واقع در شهر اهواز مبادرت ورزید. سپس داده های به دست آمده توسط نرم افزار تحلیلی ویژه علوم اجتماعی (SPSS WIN 22) و استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و آزمون T مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان دهنده این است که تفاوت معناداری بین دلبستگی به مکان در محلات وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که نمودپذیری دلبستگی به مکان در محله های قدیمی بالاتر از محله های جدید است. بنابراین، هر دو فرضیه مطرح شده در این پژوهش مورد تایید قرار گرفت.
کلمات کلیدی : کلمات کلیدی: دلبستگی به مکان محلات قدیمی و جدید محله عامری محله یوسفی.