نقش مجتمع‌های خدماتی رفاهی بین‌راهی بر نشاط و سرزندگی مسافران (نمونه موردی: محور قزوین- زنجان)
نقش مجتمع‌های خدماتی رفاهی بین‌راهی بر نشاط و سرزندگی مسافران (نمونه موردی: محور قزوین- زنجان)
نگین کسمائی میرمیران1 مهدی زندیه2
1) دانشجو کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قزوین،گروه معماری،قزوین، ایران
2) دکتری معماری منظر، دانشیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
محل انتشار :
دومین کنفرانس بین المللی تحقیقات در عمران، معماری، شهرسازی و محیط زیست پایدار(2cauem.com)
چکیده :
احداث مجتمع‌های خدماتی رفاهی بین‌راهی در جاده‌های مختلف کشور، به منظور ساماندهی خدمات بین جاده‌ای و افزایش رفاه مسافران و تأمین امنیت آن‌ها مورد توجه قرار گرفته است. این مجتمع‌ها دارای پیشینه تاریخی در ایران هستند، از دیرباز برای رفع خستگی و تأمین نیازهای کاروانیان مورد استفاده قرار می‌گرفتند. با توسعه‌ی شهرنشینی و افزایش تمایل افراد به سفر نیاز به مکان‌هایی که رفاه مسافران و رانندگان را تأمین کند بیشتر از همیشه احساس می‌شود؛ تا جایی که یکی از عوامل لذت در سفر وجود مجتمع‌هایی است که باید بتوانند علاوه بر استراحت و رفع خستگی مسافران، نشاط و سرزندگی آن‌ها را تأمین کنند. هدف شناسایی شاخص‌های سرزندگی از دیدگاه مسافران در دو مجتمع خدماتی‌رفاهی در محور قزوین- زنجان (آفتاب درخشان صحرا و غزال) است. روش تحقیق این پژوهش در دو بخش انجام شده، بخش اول توصیفی- تحلیلی با استناد به کتب و نشریات معتبر و در بخش دوم به صورت توصیفی- پیمایشی می‌باشد. ابزار سنجش در بخش دوم پرسشنامه‌ای است که در اختیار مسافران قرار گرفته است. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی، گام به گام با نرم افزار spss v20.0 جهت اثبات فرضیه، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته‌اند. در پرسشنامه شاخص‌های سرزندگی که عبارتند از : حضور مفید افراد در ساعات مختلف شبانه‌روز، روشنایی مجموعه، وجود فضای سبز، و... هستند از مسافران پرسیده شده و جداگانه مورد تحلیل قرار گرفته است. نهایتاً این تحلیل‌ها بیانگر آن است که دو عامل روشنایی مجموعه و بهداشت آن از عوامل اصلی در نشاط و سرزندگی در مجتمع‌ها از نظر مسافران است.
کلمات کلیدی :
مجتمع‌های خدماتی رفاهی بین‌راهی مسافران نشاط سرزندگی