بهره گیری از سازه های کششی (کابلی و چادری) به منظور افزایش تعامل بصری بین انسان و طبیعت برای دستیابی به توسعه پایدار

بابک سرور¹ فری ناز کتیرائی²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان، ایران
2) کارشناس ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان، ایران

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی دستاورد های نوین در عمران، معماری، محیط زیست و مدیریت شهری(2ceuconf.com)
چکیده :
سهم قابل توجهی از مصرف انرژی، آب، مصالح و زمین های کشاورزی در صنعت ساختمان می باشد. علاوه بر آن افزایش آلودگی هوا، محدود بودن ذخایر و منابع آب و انرژی و آلودگی محیط زیست لزوم استفاده از سیستم های ساختمانی با ملاحظات زیست محیطی، اقلیمی را دو چندان می کند.یکی از سیستم های ساختمانی که دردهه های اخیر به دلیل تعامل و سازگاری با محیط زیست و همچنین انعطاف و پویایی و رفتار خالص در سازه آن مورد توجه بیشتری قرار گرفته، سیستم های سازه های کششی (کابلی-چادری) می باشد. در سازه های کابلی اجزا (شامل میله ها و یا سیم های به هم تافته شده) عمدتاً تحت کشش خالص قرار می گیرند. سازه های چادری یا پارچه ای نیز پوشش هایی نازک اما پایدار در برابر تغییر شکل و شکست هستند که مقاومت خود را از طریق پیش تنیدگی پوسته کسب می کنند. منبع الهام این سازه ها از پدیده های طبیعی و طبیعت است. بالهای پرندگان و تار عنکبوت به ترتیب می تواند منبع الهام اولیه و ارتباط میان انسان و پدیده های طبیعی، برای ساخت سازه های چادری و کابلی باشد. به همین منظور در مقاله پیش رو ابتدا به بررسی پیشینه موضوع و معرفی سازه های کششی(کابلی- چادری)، ویژگی ها و معایب و مزایای آن پرداخته شده و سپس اشتراکات و پیوندهای موجود میان این سازه ها به عنوان ساخت مصنوع بشر و محیط اطراف به عنوان سازه طبیعی تجزیه و تحلیل می شود. الهام و اقتباس از طبیعت و تحلیل پدیده های آن به عنوان کتابخانه ای وسیع و پیشرفته در این سازه ها، بهره گیری از فرم های طبیعی و وجود رفتار خالص سازه ای در آنها از جمله عوامل تعامل میان انسان و طبیعت می باشد که رهیافتی به سوی معماری پایدار است.
کلمات کلیدی : سازه های کششی سازه کابلی – چادری انسان و طبیعت تعامل بصری توسعه پایدار