بررسی و سنجش مولفه های معماری انعطاف پذیر در طراحی خانه های مسکونی (نمونه موردی: شهر بوشهر)

سمانه امیری¹ سها پورمحمد² باقر کریمی³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر، بوشهر، ایران.
2) عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کازرون
3) عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی دستاورد های نوین در عمران، معماری، محیط زیست و مدیریت شهری(2ceuconf.com)
چکیده :
مسکن به عنوان انسانی ترین موضوع معماری، بازگو کننده شرایط اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و طبیعی حاکم بر جامعه در دوره مربوط به خود است. از طرفی عصر حاضر، با بحران جدی مصرف بی رویه انرژی از یک سو و پیشرفت‌های روزافزون تکنولوژی از سوی دیگر روبروست؛ انعطاف‌پذیری به عنوان یک مفهوم راهبردی می‌تواند زمینه‌ای را برای تأثیر بهینه شرایط اقلیمی در جهت کاهش مصرف انرژی فراهم کند؛ از این رو عوامل تأثیرگذار اقلیم بر ساختمان در روند طراحی مورد توجه قرار می‌گیرد. هدف اصلی این تحقیق شناسایی مولفه های معماری انعطاف پذیر است که با استفاده از شرایط مساعد اقلیمی از پیشرفت‌های تکنولوژیکی مناسب با نیازهای طراحی بهره برده و گامی در جهت کاهش مصرف انرژی و استفاده حداکثری از شرایط اقلیمی منطقه در کنار توجه به کیفیت فضایی بردارد. این نگارش در ابتدا به مطالعات و پژوهش‌های مختلفی در رابطه با مفاهیم پایه ای مرتبط با انسان، اقلیم، انعطاف پذیری و محیط های مسکونی به صورت کمی و کیفی پرداخته است و از نقاط قوت و ضعف آنها در راستای اهداف تحقیق برای تبیین راهکارهای مناسب معماری مسکن معاصر بهره برده است. براساس نتایج پژوهش‌های انجام شده و بهره گیری از علم همساز با اقلیم در ترکیب با ارزش ها و عناصر حاکم بر محیط های مسکونی می توان به طرحی مناسب دست یافت.
کلمات کلیدی : مجتمع مسکونی انعطاف‌پذیری اقلیم گرم و مرطوب بوشهر.